Κείμενο: Χ.Κ. Λαζαρόπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Διαμαντάκης
Μέσα στο λιοπύρι του Αυγούστου ακούγεται ένα κινητό να σκούζει στην άλλη άκρη της ακτής του Σιδαρίου, στην Κέρκυρα. Μόλις που καταφέρνουν να ανοίξουν τα βλέφαρά τους οι 18χρονες ηλιοκαμμένες Αγγλιδούλες που βρίσκονται μπροστά μας και να δώσουν ένα χαμόγελο αμηχανίας.
Από τη διπλανή ξαπλώστρα, ο Γιώργος Διαμαντάκης με μια πετσέτα στο κεφάλι σαν το Λώρενς της Αραβίας, ίσα που μπορεί να μιλήσει από τη σιέστα: «Μόλις τελειώσαμε τη φωτογράφηση στο ΚΤΕΛ και πάλι χτυπάει το κινητό σου. Αυτές δεν είναι διακοπές. Το μαρτύριο του μεσημεριανού μπάνιου είναι τούτο…».
 |
Λίγο πριν από την έναρξη του γυρίσματος
η κ. Μ. Δερλερέ κάνει νεύμα
να "κοπεί" η κίνηση στο δρόμο. |
Στην άλλη άκρη βρισκόταν η Βίκυ Κανελλάκη, παραγωγός της εταιρείας “Le Spot”, εμφανώς αγχωμένη. Με αναζητούσε επειγόντως διότι χρειαζόταν ένα παλιό λεωφορείο για τις ανάγκες ενός γυρίσματος που θα γινόταν για λογαριασμό του Ομίλου Δάβαρη.
Οι ημερομηνίες δεν ήταν απαγορευτικές, η περιπέτεια πολύ ενδιαφέρουσα και… «του δρόμου η χαρά» πάντα στο μυαλό μου.
Μόλις βρέθηκα στην Αθήνα κάναμε την απαραίτητη επιλογή λεωφορείου και καταλήξαμε στο αστικό Mercedes Benz O322 της «Βιαμάξ», που κυκλοφορούσε παλαιότερα στο Αίγιο με αριθμό ανεμοθώρακα «9».
Ο διευθυντή παραγωγής κ. Βασίλης Λανιέρ μαζί με τον σκηνοθέτη κ. Τάκη Δημητρακόπουλο και τον διευθυντή φωτογραφίας κ. Πωλ Κυρλίδη «επιθεώρησαν» το λεωφορείο, υπέδειξαν κάποιες απαραίτητες εργασίες που έπρεπε να γίνουν και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
Ύστερα από έναν πολύ καλό καθαρισμό εξωτερικώς και εσωτερικώς του λεωφορείου, άρχισαν τα μαζέματα. Φρεσκαρίστηκαν τα χρώματα, άλλαξαν τα χρώματα στις ζάντες (σ.σ. από το γκρίζο του μολυβιού ξαναβάφτηκαν στο απόλυτο λευκό), γυαλίστηκαν με ειδικά βερνίκια και χρώματα οι θέσεις, τρίφτηκαν οι εσωτερικοί ορθοστάτες και τα εξωτερικά αλουμίνια, επουλώθηκαν τα σημάδια του χρόνου στο αμάξωμα. Έγινε έλεγχος στα συστήματα τροφοδοσίας καυσίμων, κυκλοφορίας αέρος, φρένων, ηλεκτρικών, και φυσικά στον κινητήρα.
 |
Οι κ.κ. Βασ. Παρασαμλής και Στ. Τσαλτούμης συνεννοούνται
για την ταχύτητα με την οποία θα κατέβει το λεωφορείο προς
τη στάση. |
Μέσα σε χρόνο ρεκόρ και με την πολύτιμη βοήθεια του κ. Νίκου Τσεγκέλη το λεωφορείο είχε φρεσκαριστεί κι ήταν έτοιμο να διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα…
Και ο χώρος του γυρίσματος καθορίστηκε αρκετά μακρυά, στην περιοχή της Κωπαΐδας, κοντά στον Ορχομενό. «Χάρη, θα πρέπει να είσαι στο σημείο από τις οκτώ, άντε οκτώμισι το πρωί. Θα τα καταφέρετε;» ρώτησε ο κ. Λανιέρ.
Τίποτε δεν είναι αδύνατο όμως για ένα αστικό λεωφορείο Mercedes της δεκαετίας του ’60 που έχει γράψει εκατομμύρια χιλιόμετρα στο κοντέρ της ζωής του…
Το ταξίδι
Μετά τη συντήρηση είχα μεταφέρει το λεωφορείο μπροστά από το σπίτι μου, όπως κάναμε πριν από τρεις δεκαετίες όταν κυκλοφορούσαν ακόμα τα ιδιωτικά λεωφορεία του ΕΚΤΕΛ ως «μισθωμένα οχήματα της ΕΑΣ». Ευτυχώς έλειπε πολύς κόσμος και υπήρχε χώρος για το παλιό λεωφορείο ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που περνούσαν από το σημείο που ήταν σταθμευμένο για να το δουν, να το ξαναδούν και να το… φωτογραφήσουν. Οι καλύτεροι απ’ όλους ήταν οι πιτσιρικάδες από 12 έως 17 χρονών που το είδαν σαν παιχνίδι νεώτερης ιστορίας.
Εκείνο το ξημέρωμα του Αυγούστου θύμιζε το τραγούδι που έγραψε ο Γιάννης Λογοθέτης, μελοποίησε ο Δήμος Μούτσης και απέδωσε μοναδικά ο Μανώλης Μητσιάς. «Χαράματα με το πρώτο λεωφορείο, φεύγω για τη δουλειά, δυο φιλιά και πες μου αντίο»… Ο ουρανός είχε αρχίσει να ροδίζει, για ένα πρωϊνό ακόμα ο κ. Σταύρος Τσαλτούμης μ’ έναν κρύο φραπέ στο χέρι ήταν στη θέση του οδηγού κι είμαστε έτοιμοι για το δρομολόγιο «Πειραιάς – Ορχομενός» μετ’ επιστροφής.
Στο χώρο των δρομολογίων η πινακίδα έγραφε: «Πειραιεύς – Αιγάλεω – Άγιοι Ανάργυροι». Όπως το λεωφορείο ανέβαινε τη λεωφόρο Θηβών πολλοί ήταν εκείνοι (κυρίως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία) που διάβαζαν το δρομολόγιο κι έτειναν το χέρι τους για να σταματήσει ή κοιτούσαν με έναν μορφασμό έκπληξης.
Μόλις βγήκαμε στη λεωφόρο Κηφισού και μετά, το «9» κατάπινε τα χιλιόμετρα και μας χάριζε μία από τις πιο απολαυστικές βόλτες των τελευταίων ετών. Για πότε περάσαμε τη Μαλακάσα, τις μονοδρομήσεις που γίνονταν των λόγω έργων στην εθνική οδό στο ύψος της Θήβας και τις στροφές της Υλίκης δεν το καταλάβαμε. Η συζήτηση, το τοπίο, το άκουσμα της μηχανής, τα ερασιτεχνικά βίντεο που έχουν ήδη αναρτηθεί στο ιστολόγιο busoldtimers.blogspot.com ήταν αρκετά για να μην καταλάβουμε πότε πέρασε η ώρα.
Το κινητό χτύπησε κατά τις οκτώ και πέντε. «Πού είστε Χάρη; Θα αργήσετε;» ρώτησε η κ. Κανελλάκη και εξεπλάγη όταν της είπα πως μόλις στρίβαμε στην παλιά αντλία καυσίμων που έγραφε “Fina” (σ.σ. πού τη θυμήθηκαν) για να φθάσουμε στο σημείο των γυρισμάτων. Σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική των αστικών λεωφορείων, αυτό το δρομολόγιο εκτελέστηκε με αγγλική συνέπεια.
Τα γυρίσματα
Επί οκτώ ώρες γίνονταν τα γυρίσματα από μια εξαιρετική ομάδα επαγγελματιών από τις εταιρείες “Le Spot” και “Lowe Athens”. Η αεικίνητη κ. Βίκυ Κανελλάκη βρισκόταν στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή ενώ ο κ. Τάκης Δημητρακόπουλος μελετούσε και την παραμικρή λεπτομέρεια πριν αρχίσει το γύρισμα κάθε σκηνής.
 |
| Β. Κανελλάκη, Τ. Δημητρακόπουλος και Π. Κυρλίδης. |
Οι στιγμές που ο σκηνοθέτης έδινε συμβουλές στον πρωταγωνιστή της διαφήμισης κ. Νίκο Μαυράκη αλλά και οι συνεννοήσεις με τον διευθυντή φωτογραφίας κ. Πολυδεύκη Κυρλίδη, τον «Πωλ» όπως όλοι αποκαλούσαν, ήταν οι καλύτερες στιγμές των γυρισμάτων.
Σε κάποιο διάλειμμα, πιάσαμε τη συζήτηση με τον Πωλ. Ο πατέρας του εργαζόταν ως εισπράκτορας αρχικά και στη συνέχεια ως οδηγός στα αστικά λεωφορεία του 3ο ΚΤΕΛ στο αμαξοστάσιο της Ιεράς Οδού 151.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά εκείνο τον καιρό έμεναν στη Νίκαια. Λίγο θέλαμε και βγήκαμε γνωστοί. Να μετά οι ιστορίες και οι κόντρα ιστορίες για παλιούς λεωφορειούχους και την καθημερινότητα εκείνης της εποχής.
Να δείτε πως το μεράκι και οι θύμισες του Πωλ έβγαλαν «κουκλί» το Mercedes στο γυαλί.
Ένας από τους ανθρώπους που απόλαυσαν την «περιπέτεια» με το παλιό λεωφορείο ήταν ο κ. Βασίλης Παρασαμλής, ένας από τους βοηθούς της παραγωγής που δεν άφησε τη φωτογραφική μηχανή ούτε στιγμή από το χέρι του. Μετά το τέλος των γυρισμάτων, η επιστροφή ήταν απόλαυση και με ένα νέο σλόγκαν για συζήτηση: «Έχεις ΚΙΑ και δεν το ξέρεις»…
Μόνο μια μικρή στάση για συμπλήρωση καυσίμων χρειάστηκε η οποία συνδυάστηκε και με φωτογράφηση από διερχόμενους που είδαν έκπληκτοι «ένα τόσο παλιό λεωφορείο, σε τόσο καλή κατάσταση». Μετά γυρίσαμε αμέσως στη βάση μας. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την κ. Κανελλάκη για την εξαιρετική συνεργασία αλλά και τον γενικό γραμματέα Μεταφορών κ. Χάρη Τσιόκα για τις διευκολύνσεις όσον αφορά στην προετοιμασία του γυρίσματος…
Όσοι ενδιαφέρονται να δουν (και να ξαναδούν) τη διαφήμιση, έχει αναρτηθεί τόσο στο YouTube, στο ιστολόγιο busoldtimers.blogspot.com, αλλά και στην ομάδα του “C&T” στο Facebook.
Περιμένουμε τα σχόλιά σας…
Το κείμενο δημοσιεύεται στο "Car&Truck" του Οκτωβρίου, στις σελίδες 74 - 77.
Δείτε σχετικά:
http://busoldtimers.blogspot.com/2010/08/blog-post_20.html / Είναι "Βιαμάξ" ...και το ξέρεις! / Από την ολοκλήρωση των γυρισμάτων.
Ιστορικό λεωφορείο της «Βιαμάξ» συμπρωταγωνιστεί
σε διαφημιστική παραγωγή και καίει καρδιές
