Τελευταία εμφάνιση για τη θρυλική "Σουηδέζα", το Volvo SBAV του Αγρινίου

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν, όσο κι αν περάσουν τα χρόνια.

 

Ο θρύλος των υπεραστικών λεωφορείων Volvo που κατασκευάστηκαν από τη βιομηχανία Σαρακάκη σαν απάντηση στην παραγωγή των Mercedes Benz O302 από τη Βιαμάξ ήταν τα SBAV.

 

Το ημερολόγιο έγραφε "σωτήριο έτος 1974" όταν από το αμαξοποιείο του Ομίλου Σαρακάκη  κατασκευάσθηκε το πρώτο χωρίς σασί λεοφωρείο, το SBAV, και μετά απο συνεχείς αναβαθμίσεις φθάνει στο SBAV 90 το 1990.

 

Θεωρήθηκαν πολύ πετυχημένα μοντέλα, που έγιναν και μεγάλη εξαγωγική επιτυχία σε χώρες κυρίως της Μέσης Ανατολής.

 

Ένα από τα θρυλικότερα των υπεραστικών συγκοινωνιών της χώρας, το 56 του Αγρινίου, αργοπεθαίνει έξω από μια μάντρα κοντά στην Εθνικό Οδό. Κάθε προσπάθεια να σωθεί η θρυλική "Σουηδέζα" είναι άκαρπη, γεγονός το οποίο μας λυπεί.

Δείτε τις φωτογραφίες και σχολιάστε...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Two faces of January με Βιαμάξ στα Χανιά (VIDEO)



Μαγευτικό κάδρο από το χώρο των γυρισμάτων στο παλιό λιμάνι των Χανίων, από τη Χρ. Ζήκου, όπως δημοσιεύθηκε σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Διακρίνεται το υπεραστικό λεωφορείο Mercedes Benz R495 της Βιαμάξ.

Ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα της ταινίας “Two faces of January” και στην Κωνσταντινούπολη, μετά τα Χανιά και την Αθήνα.

Ο σκηνοθέτης Χοσέιν Αμινί υπόσχεται να μεταφέρει το ομώνυμο βιβλίο της Πατρίτσια Χάισμιθ στη μεγάλη οθόνη με το πιο ρεαλιστικό και συγκλονιστικό τρόπο. Σ’ αυτό άλλωστε συμβάλλει η παρουσία διεθνών αστέρων όπως ο Βίγκο Μόρτενσεν, η Κίρστεν Ντανστ και ο Όσκαρ Ισάακ.

Οι πρωταγωνιστές της ταινίας στην Ανώπολη των Σφακίων.

Λίγα λόγια για την υπόθεση της ταινίας:

Έφυγαν από τις ΗΠΑ κακήν – κακώς.

Ο Τσέστερ ΜακΦάρλαντ (Μόρτενσεν) καταφεύγει στην Ελλάδα με τη γοητευτική γυναίκα του, την Κολέτ (Ντανστ), επειδή κινδυνεύει να φυλακιστεί για απάτες.

Αμφότεροι προσπαθούν να έχουν το ύφος αθώων τουριστών στην Αθήνα.



Εικόνα από τα ιστορικά λεωφορεία που χρησιμοποιήθηκαν
ύστερα από ενέργειες των Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλου και
του Στ. Τσαλτούμη 

Όλα κυλούν καλά έως την ημέρα που στον πανικό του ο Τσέστερ σκοτώνει -άθελά του- έναν ιδιαίτερα περίεργο αστυνομικό επιθεωρητή στον έκτο όροφο του ξενοδοχείου «Κίνγκ’ς Πάλας».

Γιατί ο Ράυνταλ Κήνερ (Όσκαρ Ισαάκ), ένας αργόσχολος και άφραγκος νέος Αμερικανός, που εδώ και λίγο διάστημα παρατηρεί αυτό το ζευγάρι, προτείνει τη βοήθειά του;

Ο Τσέστερ περιμένει έναν εκβιασμό, αλλά ο Ράυνταλ μοιάζει να ενδιαφέρεται κυρίως για τη γοητευτική κυρία ΜακΦάρλαντ.

Τα σχόλιά σας είναι ευπρόσδεκτα κάτω από την ανάρτηση.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΝΟ από τα γυρίσματα στο παλιό λιμάνι των Χανίων, όπου συμμετείχαν και παλιά λεωφορεία Mercedes Benz R 495 της Βιαμάξ:

 

Διαβάστε επίσης: 
 

• ΦΩΤΟ: "Two faces of January" με Mercedes Βιαμάξ στα Χανιά

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:

Όταν η Biamax έκανε εξαγωγές ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ λεωφορείων

Η ελληνική αμαξοποιία γνώρισε μεγάλες δόξες κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960, όπως έχουμε γράψει επανειλημμένως τόσο εδώ, όσο και στις στήλες του περιοδικού "Car&Truck" όταν γράφαμε ιστορία εκείνη την εποχή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:

Ikarus Στάγιερ Ελλάς: Από τον Πειραιά αργοπεθαίνει έξω από το Αγρίνιο...

Κάποτε ήταν στις δόξες του, όταν πρωτοπαραδόθηκε στην ΕΑΣ το 1984. Κυκλοφόρησε αρχικά στο Α/Σ Ελληνικού και μετά την ίδρυση της ΕΘΕΛ ανέβηκε στο Α/Σ Πειραιώς ως το τέλος της υπηρεσίας του.

Αφιερωμένο στους φίλους - εργαζόμενους στην ΕΘΕΛ

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Είναι στιγμές που "μυρίζομαι" τα παλιά λεωφορεία σε μεγάλη ακτίνα. Ο φίλος φωτορεπόρτερ κ. Γιώργος Διαμαντάκης έχει να το λέει. "Μα τι είναι αυτό με σένα; Συνέχεια τα παλιά λεωφορεία σκέφτεσαι;" μου λέει για να με πειράξει.

Κάνω μικρές παρενθέσεις στην καθημερινότητα. Για "ειδική αποστολή" βρέθηκα στην Αιτωλοακαρνανία και στη διασταύρωση της τρεχάλας με το άγχος, έκανα ένα διάλειμμα 15 λεπτών. Είδα έναν απόμαχο των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας, ένα Ikarus Στάγιερ Ελλάς της πρώην ΕΑΣ, ξεχασμένο, παρατημένο και κουρασμένο ν' αργοπεθαίνει σε έναν αγροτικό δρόμο στο Στράτο.

Δεν περίμενα να νοιώσω τόση χαρά που είδα ένα "πειραιώτικο λεωφορείο", ένα απ' αυτά που θεωρούσα κάποτε απρόσωπα. Ίσως γιατί είχα συνηθίσει την εικόνα τους όταν πηγαίναμε στην ΕΘΕΛ ή κυκλοφορούσαμε στον Πειραιά, ξαφνικά τα χάσαμε κι αυτός ο ατσούμπαλος όγκος τους μού είχε λείψει.

Το ξέρω θα βγουν τίποτε κολλημένοι και θα αρχίσουν τα σχόλια αλλά τι να κάνουμε, αυτό αισθάνομαι, αυτό πιστεύω, αυτό γράφω. Μπορεί το ΥΑΕ-2348 να πρωτοκυκλοφόρησε στο Α/Σ Ελληνικού ή να με μετέφερε κάποιες φορές από τις παλιές αφετηρίες του Θησείου προς τα Μεσόγεια όταν εκτελούσε δρομολόγια "304" και "305" προς τη Λούτσα.

Όμως, το θυμάμαι από τότε που ήρθε στο Α/Σ Πειραιά. Πότε το δούλευε ο συνταξιοδοτημένος παλιός λεωφορειούχος και μετά οδηγός της ΕΑΣ κ. Γιώργος Οικονόμου και πότε ο παλιός οδηγός του 5ου ΚΤΕΛ κ. Γιώργος Μπαφάκης. Με τα παλιά χρώματα ήταν ένα ωραίο κλασσικό Στάγιερ της ΕΑΣ με ξεκούραστο κινητήρα που έβγαζε "αέρα" κάτι βραδυνά δρομολόγια "845" προς Ελευσίνα.

Μια φορά, ο κυρ Γιώργος είχε πάρει μεσημεριανό δρομολόγιο από τις σχολές του Εμπορικού Ναυτικού. Οι πιτσιρικάδες είχαν πειράξει το πλαστικό καπάκι στις πίσω πόρτες και αποτέλεσμα να πέσει και να σπάσει. Η στεναχώρια του Κρητικού ήταν απερίγραπτη. Μέχρι που πήγε μαζί με τον "μουστάκια" από το αμαξοποιείο κι έβγαλαν τρία καπάκια πορτών από ένα αποσυρόμενο Ikarus ΟΖ του Βοτανικού που βρισκόταν απέναντι, στο οικόπεδο του Αγίου Χριστόφορου.

Άλλαξαν τα καπάκια και στις τρεις πόρτες για να είναι ομοιόμαρφα, αφού τα έπλυναν και τα καθάρισαν. Είχαν αφήσει πάνω και τα παλιά ταμπελάκια. Μόλις μπήκα στο λεωφορείο και τα είδα, πήγα 15 χρόνια πίσω ενθυμούμενος την ιστορία αυτή. Πότε πέρασαν!

Πριν αποσυρθούν τα τελευταία Ikarus από τον Πειραιά, αυτό το είχαν ξεχωρίσει από την ΠΕΒ γιατί ήταν περιποιημένο. Γι' αυτό και το σένιαραν για να το παραχωρήσουν ως δωρεά. Διότι τότε λεφτά υπήρχαν και κάθε δήμαρχος ή κάθε βουλευτής στην πλάτη του Δημοσίου έκανε "αγαθοεργίες" και "κοινωνικό έργο".
Ιδού το "κοινωνικό έργο". Αργοπεθαίνει στο χωράφι ενώ θα μπορούσε να λειτουργεί επιβοηθητικά για μαθητές ή για ειδικά δρομολόγια. Εμ, δε...
Όσον αφορά στον παλιόφιλο, τον κυρ Γιώργο, πρόλαβε να πάρει σύνταξη λίγο καιρό αφ' ότου το Α/Σ Πειραιώς γέμισε με Iribus. Αυτόν τον καιρό είναι στο νησί του, ετοιμάζεται να βγάλει τσικουδιά και σίγουρα όταν θα ακούσει την κατάληξη του λεωφορείου που δούλευε θα συγκινηθεί σαν παιδί, όπως τότε που του είπα ότι περισώσαμε ένα Scania Vabis Ταγκαλάκη του 5ου ΚΤΕΛ, το 232.

 



Παραχωρήθηκε στον Δήμο Στράτου από την ΕΘΕΛ, όπως και δίπλα ένα απορριμματοφόρο του Δήμου Αθηναίων. Αντί να τα συντηρήσουν οι ευεργετηθέντες, τα παράτησαν στη φθορά, στο χρόνο, στις καιρικές συνθήκες και στους περίεργους που τα διαλύουν...

Ο οπίσθιος ανεμοθώρακας γράφει ένα από τα τελευταία δρομολόγιά του στον Πειραιά, τη διαδρομή "814 / Πειραιά - Σχιστό". Ήταν το ΥΑΕ - 2348 και λίγο πριν μετακινηθεί από τις ενεργές υπηρεσίες, το οδηγούσε ο κ. Γιώργος Μπαφάκης.

Ο αυτοκόλλητος ανεμοθώρακας της ΕΘΕΛ με τον αριθμό 271 που υποτίθεται ότι είχε το συγκεκριμένο Στάγιερ. Παλαιότερα ήταν το 3/158.

Κι όμως, το τελευταίο του δρομολόγιο φαίνεται ακόμα. Πήγε "846 / Πειραιά - Νεάπολη Α", μετά έμεινε στο Α/Σ Πειραιώς, επισκευάσθηκε από την ΠΕΒ κι έφυγε για την Αιτωλοακαρνανία όπου αργοπεθαίνει.
Να πού πήγαν τζάμπα λεφτά από την ΕΘΕΛ. Αν ο δήμαρχος τα έβαζε από την τσέπη του θα ρίμαζε έτσι το Στάγιερ;

Τελευταίο στιγμιότυπο πριν από την επιστροφή στην καθημερινότητα. Ίσως είναι η τελευταία φορά που δίνει κανείς τόση προσοχή σ' αυτό το εγκαταλελειμμένο Στάγιερ. Θα το κρατήσoυμε ζωντανό όμως σαν ανάμνηση χάρη σ' αυτές τις φωτογραφίες και σ' αυτήν την ανάρτηση...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:

ΦΩΤΟ: Scania Vabis της Βιαμάξ στο Δάσος Χαϊδαρίου

 

Στην καρδιά της "δυτικής Αττικής" στα μέσα της δεκαετίας του '70.

Φωτογραφία αρχείου από το Δάσος Χαϊδαρίου πριν από τρεις δεκαετίες απεικονίζει παλιό λεωφορείο του ΕΚΤΕΛ να κατευθύνεται προς το κέντρο της πρωτεύουσας.

Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα Scania Vabis του 3ου ΚΤΕΛ με αμάξωμα που είχε κατασκευάσει ειδικά η "Βιαμάξ" στη διαδρομή "177 / ΑΘΗΝΑΙ - ΚΕΝΤΡΟΝ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ", στα τέλη της δεκαετίας του '70.
Το λεωφορείο κατέρχεται τη λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου (νυν Καραϊσκάκη) Χαϊδαρίου στο ύψος της παλιάς αφετηρίας τρίκυκλων οχημάτων εμπορευματικών μεταφορών (οι αποκαλούμενοι και "γκοτζαμάνηδες")...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:

ΦΩΤΟ: "Two faces of January" με Mercedes Βιαμάξ στα Χανιά

Εδώ το συνεργείο που εργάζεται για να γίνει αυτή η πλευρά όπως ήταν το λιμάνι, το 1962.

Με ιδιαίτερη επιτυχία προχωρούν τα γυρίσματα της ταινίας "Two faces of January" στα Χανιά της Κρήτης με τη συμμετοχή των ηθοποιών Βίγκο Μόρτενσεν, Κύρστεν Ντανστ και Όσκαρ Ιζάακ.

Το άνοιγμα του παλιού λιμένος των Χανίων έχει μετατραπεί σε χρονομηχανή που γυρίζει ακόμα και τον πιο δύσπιστο επισκέπτη στο 1962. Ο σκηνοθέτης Χοσέιν Αμίνι, το πολυπληθές επιτελείο της εταιρείας παραγωγής "Zelus", ο σκηνογράφος κ. Δημήτρης Ζιάκας και οι συνεργάτες του έχουν κάνει υποδειγματική δουλειά που θα τη ζήλευαν οι πιο ακριβοπληρωμένοι ειδικοί του Χόλυγουντ.

Σ' αυτό το όμορφο σκηνικό αλλά και στα μοναδικά τοπία της κρητικής γης από τα Χανιά μέχρι το Ηράκλειο κι από την Ανώπολη των Σφακίων μέχρι το Φραγκοκάστελλο παίζουν τρία ιστορικά λεωφορεία ελληνικής κατασκευής, από τη Βιαμάξ.

Διακρίνονται δύο αυτοφερόμενα Mercedes Benz R495 κι ένα λεωφορείο τύπου υπεραστικού Ο322 που μετασκευάστηκε κι επισκευάστηκε σε χρόνο μηδέν, ενώ θα αποκατασταθεί αμέσως μετά το τέλος των γυρισμάτων.

Απολαύστε μερικές από τις αποκλειστικές φωτογραφίες της ΛΑΕΓΕ από το χώρο των γυρισμάτων που δεν θα δείτε πουθενά αλλού:

 

Με οδηγό παλιές φωτογραφίες, έτσι στήθηκε η παλιά αφετηρία των λεωφορείων από τα Χανιά προς το Ηράκλειο.

Οι οδηγοί των παλιών λεωφορείων σε πρώτο πλάνο.

Αντίστροφη μέτρηση πριν αρχίσει το μεσημβρινό γύρισμα στο παλιό λιμάνι των Χανίων.

Γυρίσματα στο παλιό λιμάνι των Χανίων για την ταινία "Δύο όψεις του Ιανουαρίου" με τους Βίγκο Μόρτενσεν, Κύρστεν Ντανστ και Όσκαρ Ιζάακ.

Γυρίσματα στο παλιό λιμάνι των Χανίων για την ταινία "Δύο όψεις του Ιανουαρίου".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: