Οι υποστηρικτές το ξέρουν, οι επικριτές το φοβούνται:
Την ιστορία γράφουν οι παρέες...
Όταν δημιουργήθηκε η ομάδα Παλιά Ἑλληνικά Λεωφορεῖα / Bus Oldtimers Hellas κάποιοι άνθρωποι βρέθηκαν με κοινούς σκοπούς και προβληματισμούς για να σώσουν ό,τι μπορούν από τη σύγχρονη ιστορία, έρευνα, τεχνολογία των συγκοινωνιών και της βιομηχανίας αμαξωμάτων στην Ελλάδα.
Στην πορεία προστέθηκαν και προστίθενται ακόμα περισσότερα πρόσωπα με έναν κοινό σκοπό, το πάθος για τα Παλιά Ελληνικά Λεωφορεία. Στην Αττική, στη Θεσσαλονίκη, στην Κέρκυρα, στις Σέρρες, στην Κρήτη, στην Τροιζηνία υπάρχουν μέλη μας τα οποία θέλουν να μείνει ζωντανή η ανάμνηση μιας διαφορετικής Ελλάδας, μιας πατρίδας που δημιουργούσε και δεν κατέστρεφε.
Την εβδομάδα που πέρασε, μια ομάδα ανθρώπων μοιραστήκαμε την αγωνία, το άγχος και την πίεση να πετύχουμε κάτι σημαντικό, θέτοντας σε λειτουργία δύο ιστορικά αστικά λεωφορεία που βρίσκονταν σε ακινησία επί πολύ καιρό. Παρά τις προσπάθειες και τα έξοδα, υπήρξαν προβλήματα που προέκυψαν ως την τελευταία στιγμή, γεγονός το οποίο προκάλεσε κάποιες αστοχίες.
Ωστόσο η ομάδα βγήκε ακόμα πιο δυνατή και πιο σοφή για τα πράγματα που πρέπει να γίνουν στη συνέχεια. Ήδη προχωρά μια σοβαρή αποκατάσταση που είχε μείνει στη μέση, όσον αφορά στην επανακυκλοφορία του Scania Vabis BF76 Ρεντούμη ενώ σύντομα και το MB OF1317 Βιαμάξ θα είναι πολύ καλύτερο απ’ όταν παραλήφθηκε, έχοντας πολύ σοβαρές επισκευές στα βασικά μέρη του (δηλαδή στον κινητήρα, στα ηλεκτρικά, στο δίκτυο αέρος και στα συστήματα μεταδόσεως κινήσεως). Ειδικά για το 1317 θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι περιοσμένης κλίμακας επισκευές στο αμάξωμα γίνονται για λόγους συντήρησης έως ότου ολοκληρωθούν άλλες εκκρεμμότητες που λειτουργούν ως τροχοπέδη.
Στην προσπάθεια των τελευταίων μηνών, εκτός από τους κ.κ. Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλο, καθοριστική είναι η συμμετοχή των κ.κ. Γιώργου Δεμέστιχα, Νίκου και Μιχάλη Παναγιωτόπουλου, Παναγιώτη Κατσαδούρη, Γιάννη Μπαζαίου, Στέλιου και Γιώργου Καραγιάννη, Κωνσταντίνου Σβεντζούρη, Κωνσταντίνου Αντωνίου, αλλά και του Λευτέρη Κουλούρη (ο οποίος μπορεί να λείπει σε ταξίδι στον Ειρηνικό, αλλά καθημερινά ρωτά και ενημερώνεται για τις επισκευές, τις εργασίες και φυσικά τα αγαπημένα του “πράσινα”).
Καθημερινά η ομάδα γίνεται πιο δυνατή και βελτιώνεται παρά τα εμπόδια και τα προβλήματα που προκύπτουν. Έχουμε την ελάχιστη στήριξη που μπορεί να φανταστεί κανείς από “θεσμικούς” και άλλους φορείς, αλλά δεν το επιδιώκουμε. Για όλους μας (στον Πειραιά, στα Μεσόγεια, στην Τροιζηνία, στη Θεσσαλονίκη, στην Κέρκυρα, στις Σέρρες, στην Κρήτη), η υπόστηριξη και η συμμετοχή σας είναι δύναμη και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Το γεγονός ότι βρεθήκαμε εδώ 13 χιλιάδες άνθρωποι, απλώς αναρτώντας φωτογραφίες από δραστηριότητες και τις ελάχιστες δυνατές ιστορικές φωτρογραφίες, σημαίνει ότι κάνουμε κάτι καλό...
Στην πορεία προστέθηκαν και προστίθενται ακόμα περισσότερα πρόσωπα με έναν κοινό σκοπό, το πάθος για τα Παλιά Ελληνικά Λεωφορεία. Στην Αττική, στη Θεσσαλονίκη, στην Κέρκυρα, στις Σέρρες, στην Κρήτη, στην Τροιζηνία υπάρχουν μέλη μας τα οποία θέλουν να μείνει ζωντανή η ανάμνηση μιας διαφορετικής Ελλάδας, μιας πατρίδας που δημιουργούσε και δεν κατέστρεφε.
Την εβδομάδα που πέρασε, μια ομάδα ανθρώπων μοιραστήκαμε την αγωνία, το άγχος και την πίεση να πετύχουμε κάτι σημαντικό, θέτοντας σε λειτουργία δύο ιστορικά αστικά λεωφορεία που βρίσκονταν σε ακινησία επί πολύ καιρό. Παρά τις προσπάθειες και τα έξοδα, υπήρξαν προβλήματα που προέκυψαν ως την τελευταία στιγμή, γεγονός το οποίο προκάλεσε κάποιες αστοχίες.
Ωστόσο η ομάδα βγήκε ακόμα πιο δυνατή και πιο σοφή για τα πράγματα που πρέπει να γίνουν στη συνέχεια. Ήδη προχωρά μια σοβαρή αποκατάσταση που είχε μείνει στη μέση, όσον αφορά στην επανακυκλοφορία του Scania Vabis BF76 Ρεντούμη ενώ σύντομα και το MB OF1317 Βιαμάξ θα είναι πολύ καλύτερο απ’ όταν παραλήφθηκε, έχοντας πολύ σοβαρές επισκευές στα βασικά μέρη του (δηλαδή στον κινητήρα, στα ηλεκτρικά, στο δίκτυο αέρος και στα συστήματα μεταδόσεως κινήσεως). Ειδικά για το 1317 θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι περιοσμένης κλίμακας επισκευές στο αμάξωμα γίνονται για λόγους συντήρησης έως ότου ολοκληρωθούν άλλες εκκρεμμότητες που λειτουργούν ως τροχοπέδη.
Στην προσπάθεια των τελευταίων μηνών, εκτός από τους κ.κ. Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλο, καθοριστική είναι η συμμετοχή των κ.κ. Γιώργου Δεμέστιχα, Νίκου και Μιχάλη Παναγιωτόπουλου, Παναγιώτη Κατσαδούρη, Γιάννη Μπαζαίου, Στέλιου και Γιώργου Καραγιάννη, Κωνσταντίνου Σβεντζούρη, Κωνσταντίνου Αντωνίου, αλλά και του Λευτέρη Κουλούρη (ο οποίος μπορεί να λείπει σε ταξίδι στον Ειρηνικό, αλλά καθημερινά ρωτά και ενημερώνεται για τις επισκευές, τις εργασίες και φυσικά τα αγαπημένα του “πράσινα”).
Καθημερινά η ομάδα γίνεται πιο δυνατή και βελτιώνεται παρά τα εμπόδια και τα προβλήματα που προκύπτουν. Έχουμε την ελάχιστη στήριξη που μπορεί να φανταστεί κανείς από “θεσμικούς” και άλλους φορείς, αλλά δεν το επιδιώκουμε. Για όλους μας (στον Πειραιά, στα Μεσόγεια, στην Τροιζηνία, στη Θεσσαλονίκη, στην Κέρκυρα, στις Σέρρες, στην Κρήτη), η υπόστηριξη και η συμμετοχή σας είναι δύναμη και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Το γεγονός ότι βρεθήκαμε εδώ 13 χιλιάδες άνθρωποι, απλώς αναρτώντας φωτογραφίες από δραστηριότητες και τις ελάχιστες δυνατές ιστορικές φωτρογραφίες, σημαίνει ότι κάνουμε κάτι καλό...
Μαζί με Harry Lazaropoulos, Lazaropoulos Laege, Γιωργος Δεμεστιχας, Νίκος Χρ. Παναγιωτόπουλος, Μιχάλης Παναγιωτόπουλος, Παναγιώτης Κατσαδούρης, Γιάννης Μπαζαίος (Ianis Baseos), Georgios Karagiannis, Κωνσταντίνος Σβεντζούρης, Kostantine La'Coste Antoniou, Lefteris Koulouris, Andreas Alegris, Andreas Lavranos, Σκαμπετζάκης Δημήτρης, Αποστόλης Κυριαζής, Xristodoulos Litharis, Michalis Rassidakis, Κώστας Τσουβαλάς (Konstantinos Tsouvalas), Tasos Rentoumis, Πάρης Ελευθεριάδης, Thanos Tangalakis, Evangelos Marinis, κ.ά.
