ΑΙΧΜΗ: Να ξαναλειτουργήσει ο σταθμός Αγ. Διονυσίου του ΟΣΕ

Άρθρο – χώσιμο για τους άχρηστους που ευλογούν τα γένια τους χαρακτηρίζοντας «μνημεία» κτήρια που γίνονται άντρα παραβατικότητας και καταλήγουν ερείπια.

Ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός Πειραιά στον Άγιο Διονύσιο χαρακτηρίστηκε «μνημείο» από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Το άρθρο που ακολουθεί τα λέει «χύμα και τσουβαλάτα» γι’ αυτό αν δεν γουστάρεις αλήθειες κάνε κλικ αλλού.

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Το απλοϊκό σκεπτικό των «ειδικών» είναι ότι από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Αγίου Διονυσίου, «στα χρόνια της Μεταπολίτευσης», πέρασαν πολύ μετανάστες οι οποίοι αναζητούσαν ένα καλύτερο αύριο σε μια καλύτερη πόλη. Οι γραφιάδες επί παραγγελία έγραψαν μάλιστα ότι ο σταθμός έγινε γνωστός και ως «σταθμός της ξενητειάς» επειδή αποτέλεσε αφετηρία πολλών αμαξοστοιχιών ο οποίος οδηγούσε προς την κεντρική και βόρεια Ευρώπη.

Για να εξηγούμαστε: Μετανάστευση σημειώθηκε μεταπολεμικά και ειδικά στη δεκαετία του '50 αλλά και τώρα, στα χρόνια του Μνημονίου, μόνο που τώρα δεν υπάρχουν τραίνα ούτε για πλάκα.

Επειδή η ημιμάθεια και η μαλακία σπάνε κόκκαλα σ’ αυτό το χρεωκοπημένο κρατίδιο του «ό,τι δηλώσεις είσαι», ώρα είναι να μάθουμε ότι ο σταθμός αυτός οικοδομήθηκε τον 19ο αιώνα και αποτέλεσε το συνδετικό κρίκο του λιμανιού με το κανονικό σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας με τις επαρχίες που απελευθερώθηκαν το 1881, δηλαδή τη Θεσσαλία στη γραμμή Παγασητικού – Αμβρακικού, αλλά και τις «Νέες Χώρες» (σ.σ. τη Μακεδονία και τη Θράκη), μετά το 1912. 

Τα κουτορνίθια που το παίζουν ιστορικοί, συγκοινωνιολόγοι και κρατικοδίαιτοι εκτιμητές μνημείων θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι από τον Άγιο Διονύσιο ξεκινούσε η γραμμή κανονικού εύρους, σε αντίθεση με τον σταθμό μετρικού εύρους μεταξύ των οδών Αγίου Διονυσίου, Μαυρομιχάλη και Κόνωνος που είχε προορισμούς μόνο στην Πελοπόννησο. 

Σε ένα χαζό να έλεγε κανείς τη διαφορά θα καταλάβαινε ότι επί δύο αιώνες, ο σταθμός του Αγίου Διονυσίου συνέδεε ως έδρα και αφετηρία την Ελλάδα με τις βόρειες επαρχίες και τους προορισμούς του εξωτερικού.

Πολιτικάντηδες και κουταμάρες

Όλα τα άλλα περί ξενητειάς και μετανάστευσης είναι για να χαϊδεύουμε τα αυτιά τύπων όπως ο γίγαντας πρώην νομάρχης κυρ Γιάννης Μίχας, ο οποίος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της γενιάς των ανεπαρκών και λαϊκιστών που αποδόμησαν υποδομές κοινής ωφέλειας υποσχόμενοι έργα της πλάκας. 

Δεν θα μιλήσουμε καν για τους προϋπολογισμούς έργων σχετικά με «μνημεία» που έγιναν ερείπια ή εγκαταλείφθηκαν, ούτε για «σενάρια» με ευρωπαϊκά κονδύλια που δόθηκαν αλλά στην πορεία εξαφανίστηκαν και η τύχη τους ακόμα συζητείται σε καφενεία και πολιτικά γραφεία. Δεν χρειάζεται να θυμηθούμε τα περί μουσείων μετανάστευσης στο λιμάνι, τα σενάρια για πολυκαταστήματα μέσα σε παλιές αποθήκες και «τη φουκαριάρα τη μάνα» του κάθε φευγάτου πολιτικάντη που σκυλεύει ακόμα και σήμερα τα λείψανα του ΟΣΕ. 

Ίσως δεν είναι καιρός ακόμα να κράξουμε τρωκτικά που παρέλασαν από τον Πειραιά. 

Όπως λέει το ρεπορτάζ, ο σταθμός έπαψε να λειτουργεί από το 2004 και μετά. Παρότι ένας από τους λίγους σοβαρούς ανθρώπους που ανέδειξε ο σιδηροδρομικός συνδικαλισμός, ο κ. Λεωνίδας Μόσχος, έκανε επίπονες προσπάθειες για να διατηρηθεί σε λειτουργία ο συγκεκριμένος σταθμός και το τμήμα της γραμμής από τον Ρέντη μέχρι τον Άγιο Διονύσιο, υπήρξαν άλλοι «εγκέφαλοι» που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να αποχαρακτηριστεί αυτή η συγκοινωνιακή υποδομή. Υπουργοί όπως ο κ. Κωστής Χατζηδάκης γνωρίζουν πολύ καλά τι εννοούμε.

Υπόνοια μεθοδευμένης απαξίωσης

Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση που έκανε στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων ο εκπρόσωπος του ΤΕΕ κ. Νικολαΐδης. «Το παρόν δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ γιατί η ανακαίνισή του ολοκληρώθηκε το 2005 δηλαδή ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004», είπε. Κι όμως, κανένας εισαγγελέας δεν βρέθηκε να κάνει έρευνα για να αποδώσει ευθύνες και να αναζητήσει ποιοι και πώς σπατάλησαν δημόσιο χρήμα ή γιατί άφησαν στο έλεος των παραβατικών έναν ανακατασκευασμένο σταθμό σε νεοκλασσικό κτήριο - μνημείο. 

Όσον αφορά στο «επιχείρημα» που διατυπώθηκε ενώπιον του συμβουλίου ότι τάχα η αναστολή λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου Πελοποννήσου, τμήμα του οποίου αποτέλεσε ο συγκεκριμένος σταθμός, οδήγησε στην περαιτέρω εγκατάλειψή του, δείχνει το μέγεθος της άγνοιας όσων ασχολούνται με το θέμα. Τόση μαλακία βγάζει μάτι.

Τι λένε οι ιθαγενείς δημογέροντες και η ΓΑΙΟΣΕ

Πάμε να δούμε λίγο και τι λένε οι «τοπικοί άρχοντες». Οι απερχόμενες διοικήσεις των δήμων Πειραιά και Κερατσινίου - Δραπετσώνας ήταν να δημιουργήσουν από κοινού ένα μουσείο αφιερωμένο στο ρεμπέτικο τραγούδι. Εκείνοι που έκαναν τις σχετικές προτάσεις είναι τόσο βαθιά νυχτωμένοι που είπαν ό,τι τους κατέβηκε στο κεφάλι, ξεχνώντας τα ιστορικά χαρακτηριστικά του χώρου και του σημείου. 

Ο διευθυντής ανάπτυξης της ΓΑΙΟΣΕ πραγματοποίησε παράσταση και ισχυρίσθηκε ότι ο εκμισθωτής νοίκιασε το κτίριο στους δύο δήμους για να γίνει το μουσείο, ωστόσο είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο σε βάθος χρόνου «να υπάρξει επαναλειτουργία του σταθμού ή πιθανή εμπορική αξιοποίησή του ή να χτιστεί και κάποιο άλλο κτίριο στην περιβάλλουσα έκταση των 17 στρεμμάτων». Για ευθύνες των δήμων σχετικά με τις καταστροφές και τα διαφυγόντα κέρδη του ΟΣΕ ή απαιτήσεις από την αστυνομία που έχει αφήσει τον κάθε τυχάρπαστο να κλέβει ό,τι απέμεινε στο σταθμό δεν ακούσαμε τσιμουδιά. Γιατί ο διευθυντούλης δεν είπε κουβέντα; Ποιος θα νοιαστεί για το δημόσιο συμφέρον αν δεν το κάνει εκείνος ως πιο αρμόδιος;  

Κατά τα λοιπά, η Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων επικαλέστηκε αυτοψία που έκαναν στελέχη της, τον Ιούλιο του 2013. Ύστερα από ένα χρόνο υπερκόπωσης από την περισυλλογή, η υπηρεσία μπήκε στον κόπο να διαπιστώσει πως το κτίριο εξωτερικά είναι σε πολύ καλή κατάσταση καθώς και ο διάκοσμος στο εσωτερικό με τις τοιχογραφίες και τις οροφογραφίες. 

Όσον αφορά στο εσωτερικό, η ίδια υπηρεσία υποστηρίζει ότι υπάρχουν κάποια προβλήματα λόγω των βανδαλισμών και χρήζει επισκευών. Αδέλφια, αυτά “last year”! Για φέτος ίσως δεήσουν να βγάλουν νέα αυτοψία του χρόνου τέτοιο καιρό μπας και μάθουμε τις καταστροφές από το 2013 ως το 2014, αλλά και να δικαιολογήσουν 12 μισθούς που θα συγκρίνονταν με χορηγία στο... Ξυστό.

Πρόταση κοφτή, άμεση και ρεαλιστική

Εν πάση περιπτώσει, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία υπέρ του χαρακτηρισμού του σταθμού και του υποστέγου του ως μνημείου, καθώς αποτελεί αξιόλογο έργο αρχιτεκτονικής με ιστορική και κοινωνική σημασία, τοπόσημο της πόλης του Πειραιά. 

Η λύση όμως είναι μία και αυτή είναι η θέση του ιστολογίου “busoldtimers”: 

• Να περάσει με άμεση διαδικασία και με τη μορφή ΣΔΙΤ η επαναλειτουργία της γραμμής και του σταθμού -σε συνεργασία με την Cosco- στους εμπλεκόμενους φορείς που αιτούνται την ίδρυση του Εθνικού Μουσείου Μεταφορών με έδρα στο εργοστάσιο του ΟΣΕ, στη Λεύκα Παλιάς Κοκκινιάς. 

Ας αφήσουμε τώρα τα καραγκιοζιλίκια με τους ποδηλατόδρομους, τα ρεμπέτικα και τη μετανάστευση (και καλά μετά τη Μεταπολίτευση). Δεν βρήκαν τίποτε πιο σοβαρό να πουν;

Γελάει ο κόσμος του Πειραιά και των περιχώρων με αυτές τις κουταμάρες ενώ υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις με business plans και προοπτική αξιοποίησης με τη λιγότερη δυνατή συμμετοχή και εμπλοκή του αναποτελεσματικού κράτους. 

Ξυπνήστε επιτέλους!