Ὁ «καουμπόης», ὁ σταθμάρχης καί οἱ ἀποκριές τοῦ 1959

Μιὰ ἀπίθανη ἀφήγηση γιὰ τὴν ἱστορία μιᾶς φωτογραφίας στὸ τέρμα Ἀμπελοκήπων.

Αὐτή ἡ νύχτα μένει: Ἡ σκηνή πού ἔγινε viral ἀπό τό κοινό!

Ἡ ἐπεισοδιακὴ ἄφιξη δύο τραγουδιστριῶν ἀπὸ τὴν Ξάνθη στὸ Ἀγρίνιο μὲ τὸ λεωφορεῖο.

Ἑπτά κλίκ πού μᾶς γυρίζουν στή δεκαετία τοῦ '70

Ἀποκλειστικὲς ἀπεικονίσεις ἀπὸ τὸ «The Little Drummer Girl» τοῦ κ. Πὰρκ Τσὰν Γοὺκ γιὰ τὸ BBC.

Τέσσερις θρύλοι στό Decemberfest τῶν Busoldtimers

Μεγαλύτερη ἀπὸ ποτὲ ἡ ἐτήσια συνάντηση τῶν ἱστορικῶν λεωφορείων.

Ἀποκριάτικη συνεστίασις τῷ 1962 εἰς τήν οἰκίαν Βεργῆ

Ἡ φωτογραφία του Κλεισθένους δημοσιεύεται γιὰ πρώτη φορά, 62 ἔτη μετὰ τὴν λῆψιν της.

30/12/10

Φωτογραφίζοντας έναν θρύλο

Ο χρόνος σταμάτησε την ημέρα που έκανε το τελευταίο δρομολόγιο για τη "Νέα Χαλκηδώνα"... Κι όμως αυτό το Mercedes περισώθηκε από βέβαιο θάνατο και τώρα περιμένει το φιλί της ζωής για να ξαναβγεί στους δρόμους. Το θρυλικό Ο315 είναι εδώ.

Το κλασσικό σήμα στα πλευρά των λεωφορείων,
στο τέλος της ζωής τους: "Μισθωμένο όχημα ΕΑΣ"...

Κι όμως αυτός ο Γερμανός είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Ύστερα από την εξαέρωση και δυό δυνατές γκαζιές, η καρδιά του Mercedes Benz O315 της Βιαμάξ άρχισε να χτυπά και πάλι. Το βλέμμα του οδηγού μέσα από τον καθρέφτη, αρκεί...

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν
ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με το περιοδικό "Car and Truck".

07/12/10

Στιγμές μιας μεγάλης διοργάνωσης

Οι κοπέλες του περιπτέρου "Ταξιδιώτες στο χρόνο" ενημέρωναν για την προσπάθεια ίδρυσης του Εθνικού Μουσείου Μεταφορών στο παλαιό εργοστάσιο του ΟΣΕ στη Λεύκα της Παλιάς Κοκκινιάς, με τη λογική της αθηναϊκής "Τεχνόπολης".
Ένας χρόνος πέρασε από την έκθεση “Logistics - Αποθήκη - Μεταφορές ” όπου παρουσιάστηκαν ανακατασκευασμένα παλιά λεωφορεία με ελληνικό αμάξωμα από το περιοδικό “Car & Truck” σε συνεργασία με τους Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλο, τον Όμιλο Σαρακάκη και τη ΦΙΛΠΑ.

Μέσα στις επόμενες εβδομάδες σε συνεργασία με τη ΦΙΛΠΑ, άλλο ένα ανακατασκευασμένο λεωφορείο ελληνικής κατασκευής θα κυκλοφορήσει στους δρόμους της Αθήνας.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν έγιναν για λογαριασμό της “Southern Maritime” και παραχωρήθηκαν από τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας κ. Κ. Τσουβαλά.

Τρεις χαρακτηριστικοί τύποι αστικών λεωφορείων Volvo / Σαρακάκη.



Ανακατασκευασμένο λεωφορείο αστικό Volvo SB765 / Σαρακάκη.
Δείτε σχετικά:

http://busoldtimers.blogspot.com/2009/11/blog-post.html / Στο παλιό εργοστάσιο του ΟΣΕ το Εθνικό Μουσείο Μεταφορών.

http://busoldtimers.blogspot.com/2010/02/blog-post.html / Διαδρομές στο χρόνο...

http://busoldtimers.blogspot.com/2010/02/blog-post_22.html / Η επιστροφή του Βίκινγκ

http://busoldtimers.blogspot.com/2010/03/blog-post.html / Τι σημαίνει η ίδρυση του Μουσείου Μεταφορών στην Παλιά Κοκκινιά.

http://busoldtimers.blogspot.com/2010/05/blog-post.html / Σε γαλλικό ντοκυμανταίρ τα μουσειακά λεωφορεία. 

23/11/10

Αναμνήσεις από τα λεωφορεία...

Άρθρο της Κατερίνας Μενεγάτου

Τα λεωφορεία της δεκαετίας του '70 επιβλητικά στη γραμμή σχεδιασμού τους, έδιναν την αίσθηση του μέσου της γρήγορης και ασφαλούς μεταφοράς επιβατών, αλλά και του χώρου που η επικοινωνία μεταξύ των επιβαινόντων είχε τη δική της ιδιαίτερη σημασία για την εποχή εκείνη.

Ο αριθμός των μέσων μεταφοράς που υπάρχει σήμερα, δεν υπήρχε, και η πληροφόρηση των πολιτών για θέματα που άπτονταν τους χώρους της πολιτικής, της οικονομίας και της κοινωνίας ήταν περιορισμένη, κυρίως στην περιφέρεια που ήταν υποβαθμισμένη σε παρεχόμενες υπηρεσίες σε σχέση με τις μεγαλουπόλεις. Έτσι το λεωφορείο στις αστικές και περισσότερο μη αστικές περιοχές εκτός από μέσο μεταφοράς αποτελούσε και μια ευκαιρία για ενημέρωση επί παντός επιστητού θέματος της εποχής εκείνης.

Τις περισσότερες φορές οι κουβέντες μεταξύ των επιβατών ξεκινούσαν από σχόλια για τις διαθέσεις του καιρού για να ακολουθήσει η ανάλυση και η κριτική για τα σημαίνοντα πολιτικοοικονομικά και κοινωνικά γεγονότα, χωρίς, να παραβλέπονται εξειδικευμένα θέματα που αφορούσαν ιατρικές έρευνες για την αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών αλλά, και τις ανακαλύψεις στο διάστημα.

Παράλληλα ήταν “τόπος” γνωριμίας άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων που ανακάλυπταν ότι μπορούσαν να μοιράζονται σκέψεις και απόψεις που κάλυπταν ευρεία γκάμα ενδιαφερόντων και θεμάτων από την καθημερινότητα και την πολιτική μέχρι τα αποτελέσματα ερευνών του διαστήματος!

Δεν έλειπαν βέβαια και αυτοί που αντιλαμβάνονταν τη διαδρομή προς τον προορισμό τους με λεωφορείο ως ευκαιρία να συλλέγουν κάθε είδους πληροφορία για την ιδιωτική ζωή γνωστών και αγνώστων συμπολιτών και μη. Το γνωστό σε όλους μας σήμερα κους – κους που στις δεκαετίες του ‘60, ‘70, ‘80 ασκούνταν μετά μανίας στους πολυπληθείς εσωτερικούς χώρους των λεωφορείων.

Τα δεδομένα αυτά, δεν θα μπορούσαν να μην προκαλέσουν το ενδιαφέρον μου, όταν μάλιστα διέθετα τον βασικό κρίκο σύνδεσης με το περιβάλλον αυτό, που δεν ήταν άλλος από τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν αυτοκινητιστής στο ΚΤΕΛ.

Η χειμερινή περίοδος ήταν μία από τις πιο αγχώδεις περιόδους της μάνας μου, καθώς οι χειμώνες στο νησί ήταν βαριοί και φοβόταν μήπως της κρυώσω ή κολλήσω κάποιο μικρόβιο στο μικρό και συνωστισμένο από επιβάτες χώρο του λεωφορείου.

Μάταια προσπαθούσε εφευρίσκοντας διάφορα τεχνάσματα κάθε φορά, πότε απενεργοποιώντας το ξυπνητήρι στον πρώτο-δεύτερο χτύπο, πότε περπατώντας με τα δάχτυλα των ποδιών και σιγοψιθυρίζοντας με τον πατέρα μου για να μην υπάρχει θόρυβος, πότε με γκρίνια και παρακάλια να με εμποδίσει από το επικίνδυνο – κατ’ εκείνη – διάβημα για την υγεία μου, να ακολουθώ τον πατέρα μου και στις πιο άγριες καιρικές συνθήκες με το 32άρι DODGE. O πατέρας μου θεωρούσε υπερβολικούς τους φόβους της μάνας μου και καμάρωνε με τα καμώματα μου. Το γεγονός αυτό, μου έδινε θάρρος να αντιπαρέρχομαι τις πρωινές επεισοδιακές καταστάσεις με τη μάνα μου – όταν γκρίνιαζε και μου πιπίλιζε το μυαλό -, αλλά και περισσή χαρά γιατί αυτό που ικανοποιούσε εμένα συγχρόνως έδινε χαρά στον πατέρα μου.

Σε ηλικία 4 ετών ανακάλυψα ότι η ζωή είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, αφού μπορούσα σχεδόν κάθε μέρα να κάνω διαφορετικές διαδρομές με το πούλμαν, να γνωρίζω ανθρώπους και τοπία. Να βλέπω τα σύννεφα τον ήλιο τη θάλασσα μέσα από το παρμπρίζ ενός λεωφορείου. Τη βροχή, τον κεραυνό και το χιόνι που άπειρες φορές επιχειρούσαν να ακινητοποιήσουν το λεωφορείο, μα δεν το κατόρθωναν, καθώς αυτό αποδεικνυόταν δυνατότερο.

Τα 5 μου χρόνια δεν κατάλαβα πως πέρασαν! Είχα γνωρίσει τα περισσότερα μέρη του νησιού μου, χαρακτήρες επιβατών και συναδέλφων του πατέρα μου, οι οποίοι μου μάθαιναν καινούργια πράγματα για τη ζωή που ρουφούσα σαν το σφουγγάρι και συνεχώς ενδιαφερόμουν να μάθω περισσότερα. Οι αντιδράσεις της μάνας μου στο ζήτημα της επιμονής μου να ακολουθώ σχεδόν καθημερινά αξημέρωτα, τον πατέρα μου στη δουλειά του, είχαν καμφθεί, αφού κόρη και πατέρας είχαν συνάψει “ιερά συμμαχία”. Έτσι, χωρίς κανένα εμπόδιο, απολάμβανα το ταξίδι μου στη ζωή και ένιωθα να είμαι το πιο ευτυχισμένο παιδάκι του κόσμου.

Η ηλικία των 6 ετών έμελλε να είναι τραυματική! Δεν μπορούσα να δεχτώ την ιδέα ότι για χάρη του σχολείου έπρεπε να αποχωριστώ τον πατέρα μου και τον “κόσμο του λεωφορείου” που μου είχαν προσφέρει όμορφες εμπειρίες μαθαίνοντας μου καθημερινά καινούργια πράγματα. Το σχολείο στην πρώτη δημοτικού είχε γίνει καταναγκαστικό έργο. Τα πρωινά πήγαινα στο σχολείο κακόκεφη νιώθοντας έντονο σφίξιμο στο στομάχι. Επόμενο στάδιο ήταν η μη πρόσληψη ικανής ποσότητας τροφής να προσφέρει τα απαραίτητα για την ηλικία μου συστατικά. Στην ουσία υποσιτιζόμουν, ενώ για μελέτη ούτε λόγος. Ακόμα θυμάμαι την απόγνωση στο βλέμμα και τη φωνή της μάνας μου, όταν παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε αρνιόμουν να διαβάσω τα μαθήματα μου.

- Άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο, έτσι θέλεις να γίνεις; Μου έλεγε, έτοιμη να εκραγεί από θυμό με τον εαυτό της, που δεν κατάφερνε να με πείσει.

Ο επόμενος χρόνος αντάμειψε τις προσπάθειες της, καθώς έκανα κλίση 180 μοιρών, όσον αφορά τη στάση μου απέναντι στο σχολείο, στάση που διατήρησα στα επόμενα χρόνια της εκπαίδευσης μου. Καταλύτης της αλλαγής αυτής υπήρξε εκτός από τη φιλομάθεια μου, η δυνατή φιλία που ανέπτυξα με την συμμαθήτρια μου Μαρία και διατηρούμε μέχρι σήμερα, καθώς και η συναναστροφή μου με άλλα παιδιά στο σχολείο, συνθήκες που μου αποκάλυπταν και άλλες όμορφες πτυχές της ζωής, όπως συζητήσεις, παιχνίδια, πειράγματα. Από 7 έως 18 ετών ανελλιπώς τους μήνες των σχολικών διακοπών ταξίδευα με το λεωφορείο του πατέρα μου, αναλαμβάνοντας, το ρόλο του εισπράκτορα, καθώς και μέρος από τη συντήρηση και καθαριότητα του πούλμαν.

Από τις στιγμές που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μου είναι εκείνες που πάρκαρε ο πατέρας μου έξω από το σπίτι μας, το νέο μοντέλο της μερσεντές το mercedes 0 302.

Ήταν το πρώτο 50άρι, 50 θέσεων δηλαδή, που ήρθε στο ΚΤΕΛ Κεφαλονιάς. «Μεγάλο» το αποκαλούσαν για να το ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα «μικρά» που ήταν τα 32 θέσεων και τα έλεγαν 32άρια. Κομψοτέχνημα σε παρουσία σε σχέση με αντίστοιχα άλλων εταιρειών και κυρίως, το πλέον αξιόπιστο την εποχή εκείνη. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Η ομορφιά που εξέπεμπε σε συνδυασμό με το γεγονός της πρωτοπορίας με έκαναν ακόμη πιο υπερήφανη για τον πατέρα μου και το συγκεκριμένο είδος μαζικής μεταφοράς!

Ένα από τα πρώτα στοιχεία που μου έκαναν εντύπωση ήταν οι μπροστινές ρόδες που κατελάμβαναν θέση στο χώρο των έμπροσθεν επιβατών και όχι στη θέση του οδηγού και του συνοδηγού που είχαν τα παλαιότερα 32άρια. Οι πόρτες δεν άνοιγαν χειροκίνητα, αλλά αυτόματα, ενώ η μηχανή βρισκόταν στο πίσω μέρος και όχι στο μπροστινό, εσωτερικά του χώρου στο σημείο μεταξύ οδηγού συνοδηγού, όπως συνήθιζαν οι εταιρείες πούλμαν στα 32άρια. Πραγματικά, ήταν μια επανάσταση σε όλα τα σημεία που αφορούσαν τα λεωφορεία αρχές του 1980.

Τα ταξίδια μου εκείνη την εποχή επεκτείνονταν και σε περιοχές εκτός του νησιού. Ο κόσμος άλλαζε για μένα, αλλά και για όσους συνταξιδεύαμε σε τόπους εντός αλλά και εκτός νησιού. Διαφορετική εποχή από εκείνη των παιδικών μου χρόνων.

Το πολιτικοοικονομικό μοντέλο τις δεκαετίες του 1980 και 1990 άλλαξε τις συνθήκες ζωής. Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου καλυτέρευσε τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων, οι οποίοι, πλέον στρέφονταν σχεδόν με εμμονή στην ικανοποίηση όλο και περισσότερων υλικών αναγκών. Η τάση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να αναχθεί το κυνήγι του χρήματος σε πρώτιστο μέλημα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι άρχιζαν να γίνονται ατομιστές, να κλείνονται συχνά στον εαυτό τους, να έχουν λιγότερη διάθεση να συζητήσουν και να μοιραστούν εμπειρίες προβλήματα και προβληματισμούς με φίλους ή γνωστούς.

“Πώς αποξενώθηκαν οι άνθρωποι στις μέρες μας, ζουν μόνο για το χρήμα και τις χαρές του!
Σχολίαζαν οι μεγαλύτερες γενιές επιβατών με αίσθημα πικρίας, αλλά και αυτοϊκανοποίησης καθώς, θεωρούσαν τους εαυτούς τους, περισσότερο τυχερούς που έζησαν σε εποχές ανθρώπινης αλληλεγγύης. Οι ηθικές αρχές και αξίες όσο περνούσε ο καιρός δεν έπαιζαν σημαντικό ρόλο όπως σε προηγούμενα χρόνια. Το όραμα πλέον ήταν η συγκέντρωση περισσότερου χρήματος και εξουσίας.

Άνθρωποι χωρίς προσόντα αλλά, διαθέτοντας ευελιξία στις κινήσεις τους εισχωρούσαν σε μηχανισμούς πολιτικών κομμάτων και αποκόμιζαν κέρδη σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Ήταν τα πρότυπα της κοινωνίας εκείνης της εποχής για ανέλιξη σε όλους τους τομείς της ζωής. Υπήρχαν βέβαια και οι φωτεινές εξαιρέσεις νέων ανθρώπων που παρέμεναν πιστοί σε αρχές και ιδανικά αναζητούσαν ευκαιρίες για μόρφωση, εκπαιδευτική κατάρτιση, προκειμένου να εξασκήσουν επαγγέλματα που τους άρεσαν χωρίς να τους ενδιαφέρουν υψηλές οικονομικές απολαβές και συμμετοχή σε κέντρα εξουσιών.

- Ο εγγονός μου εισήχθη στο πανεπιστήμιο από τους πρώτους, βέβαια, τα χρήματα που θα παίρνει είναι λίγα, έτσι είναι όμως με τους γραμματιζούμενους σε αυτή τη χώρα δεν βγάζουν ποτέ πολλά χρήματα, είπε με ανάμεικτα αισθήματα υπερηφάνειας και απογοήτευσης ένα πρωινό στο πούλμαν ένας γεράκος που είχε ζήσει σε δύσκολες εποχές. Και συνέχισε μονολογώντας:

- Τις περιουσίες σε αυτό τον τόπο τις αποκτούν αυτοί που ανακατεύονται με βρωμοδουλειές.

- Οπως και να είναι παππού, από τη γνώση ποτέ κανένας δεν έχασε…, είπε με νόημα ο 45χρονος επιβάτης που καθόταν δίπλα του. Ο οποίος αν και δεν ανήκε στους υψηλόμισθους σε εξασφαλισμένες θέσεις κλειδιά, ένιωθε να ανήκει στους κερδισμένους της ζωής. Οι σπουδές και οι γνώσεις του, τον είχαν προφυλάξει από “περίεργες” ατραπούς και η καλή φήμη που συνόδευε το όνομα του, τον έκαναν ιδιαιτέρως αγαπητό στη μικρή κοινωνία που ζούσε.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει είκοσι και… πλέον χρόνια. Η επαφή μου με τον “κόσμο” του λεωφορείου με έμαθε πολλά και με δίδαξε ακόμη περισσότερα για τους ανθρώπους τα συναισθήματα και τον τρόπο σκέψης τους. Μπορεί να μην ασχολήθηκα επαγγελματικά με το λεωφορείο, αλλά όσα “μύρισα” στην επαφή με τους ανθρώπους στη διάρκεια των εκατοντάδων χιλιάδων δρομολογίων, επηρέασαν αναμφίβολα το χαρακτήρα και τις επιλογές μου στη ζωή.

Το λεωφορείο αποτελεί και σήμερα το αγαπημένο μου μέσο μεταφοράς. Όποτε χρειάζεται να ταξιδέψω είναι περισσή η χαρά μου που θα βρεθώ στο θάλαμο των επιβατών, θα μυρίσω τον “αέρα” του και θα βυθιστώ στο κάθισμα ενθυμούμενη, όλα εκείνα που με γοήτευσαν, στην παιδική και εφηβική μου ηλικία, με προβλημάτισαν και προκάλεσαν έντονα το ενδιαφέρον μου, διευρύνοντας τους ορίζοντες μου στη ζωή.

17/11/10

Οδηγέ! Στάση, παρακαλώ!

Νοσταλγικά ταξίδια και παγνίδια του φακού
 με πρωταγωνιστές τα παλιά ελληνικά λεωφορεία...


Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τέντες,
επαγγελματίας φωτογράφος

Δεν ξέρω πώς ακριβώς εξηγείται το ενδιαφέρον μου για παρατημένα λεωφορεία σαν φωτογράφος.

Παλιά λεωφορεία "Leyland" της ΑΣΠΑ.

Μια απλή εξήγηση είναι πως μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη χωρίς να έχουμε αυτοκίνητο στην οικογένεια.

Με φέρνω στο νου πιτσιρίκι να περιμένω με την μάνα μου το λεωφορείο για να πάμε στο κέντρο της πόλης. Αυτή η μετάβαση είχε πάντοτε ενδιαφέρων για μένα.

Μικρός όπως ήμουν, μάλλον εντυπωσιαζόμουν από το μέγεθος του οχήματος.

Θυμάμαι ακόμη το μπλε όχημα με τον αριθμό 1 στην κορυφή του, να έρχεται νωχελικά προς το μέρος μας και να σταματά. Ανοίγοντας τις πόρτες του με ένα θόρυβο που ακόμη αντηχεί στ΄ αυτιά μου.

Μεγάλος πια όταν τα συναντώ παρατημένα, έχοντας εκτελέσει το καθήκον τους στο ακέραιο.

Αισθάνομαι πως πρέπει να αποτυπώσω κάτι από την ιστορία που διηγούνται, ακόμη και τώρα στη μοναξιά τους. Νομίζω πως είναι κομμάτι ιστορίας για όλους εμάς που τα «προλάβαμε».

Και δεν σας κρύβω πως προς στιγμήν ξαναγίνομαι μικρός, και ξαναβλέπω το όχημα πιστό στο δρομολόγιο κι εμένα μέσα να χαζεύω τον οδηγό.

Είναι σαν να ξαναζώ μέσα τους τα παιδικά μου χρόνια κι αυτό με ευχαριστεί και ίσως και ‘κείνα ευχαριστιούνται λίγο αυτές τις επισκέψεις, ποιος ξέρει;


Ο κ. Π. Τέντες είναι επαγγελματίας φωτογράφος. Με την άδεια του αναδημοσιεύουμε μερικές από τις φωτογραφίες του… Σε ένα από τα επόμενα τεύχη του περιοδικού “Car & Truck” θα φιλοξενηθεί συνέντευξη του κ. Τέντε κι άλλα δείγματα από το πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο του.

16/11/10

Μια σουηδέζα στους δρόμους...


Το σημαντικό έργο πλήρους ανακατασκευής ενός ιστορικού λεωφορείου υπερ-μείζονος τύπου, Scania Vabis BF 76 με αμάξωμα Ρεντούμη, το οποίο κυκλοφόρησε στην Αθήνα με αριθμό ανεμοθώρακα 23 του 6ου ΚΤΕΛ ως το 1986. Από τότε ως το 1994 εξυπηρέτησε επίσης τις αστικές συγκοινωνίες του Αγρινίου.

Αγοράσθηκε το φθινόπωρο του 1996 από τους αδελφούς Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλο και αποτελεί το δεύτερο μουσειακό κομμάτι της συλλογής τους. Ανακατασκευάσθηκε πλήρως το αμάξωμα του λεωφορείου στα αρχικά σχέδια κι έγινε ολική ανακατασκευή του κινητήρα Scania Vabis D11 του οχήματος.

Σε πολύ σύντομο διάστημα, αυτό το όμορφο λεωφορείο θα βρεθεί ξανά στους δρόμους για δρομολόγια νοσταλγίας…

Δείτε σχετικά:

http://busoldtimers.blogspot.com/2010/01/blog-post.html / Πυρετώδης ετοιμασία

 / Σε τελική ευθεία για επανακυκλοφορία

03/11/10

Με… λιονταρίσια καρδιά

Σε νέες εγκαταστάσεις της ΛΑΕΓΕ μεταφέρθηκε το ιστορικό λεωφορείο Mercedes Benz Ο 315 «Βιαμάξ». Το πρώην 97 του 3ου ΚΤΕΛ μεταφέρθηκε πριν από μερικές ημέρες σε ειδικό χώρο όπου θα παραμείνει για μερικούς μήνες, έσω ότου προχωρήσουν οι διαδικασίες ανακατασκευής του σύμφωνα με τα αυθεντικά σχέδια της «Βιαμάξ».

Αυτό το πανέμορφο λεωφορείο βρισκόταν εγκαταλελειμμένο επί σειρά ετών στα Μέγαρα. Ύστερα από επισκευή μικρής κλίμακας στον κινητήρα, μπορεί πλέον και λειτουργεί κανονικά με ρυθμισμένα μπεκ και καινούργια φίλτρα.

Παρά το ταλαιπωρημένο αμάξωμά του, το Μερσεντές αποδεικνύει την υψηλή κατασκευαστική κλάση του και αναμένεται να γίνει ένα από τα πιο αξιόμαχα ιστορικά λεωφορεία της συλλογής των αδελφών Χ. & Β. Λαζαρόπουλου.

Παραθέτουμε φωτογραφίες που τράβηξε η κ. Μάρω Στρατή από τη μεταφορά του λεωφορείου:

Άποψη μπροστά στην όμορφη "μούρη" του ΜΒ Ο 315.

Αν ήταν σε καλύτερη κατάσταση, θα μπορούσε να εκτελέσει το δρομολόγιο "703".

Άποψη από το οπίσθιο μέρος του λεωφορείου.





25/10/10

Εκλάπη λεωφορείο μέσα από το ΚΤΕΛ !!!

Όταν κάποιοι κλέβουν ένα ολόκληρο λεωφορείο μέσα από τον χώρο στάθμευσης των ΚΤΕΛ, και συγκεκριμένα του ΚΤΕΛ Κατερίνης -χωρίς κανείς να τους πάρει είδηση- τότε σίγουρα η διαφθορά, η τεμπελιά και η αναποτελεσματικότητα στις υπηρεσίες μαρτυρά το μέγεθος της πραγματικής χρεοκοπίας και της σήψης που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία.

Αυτό είναι το λεωφορείο που εκλάπη.
Ήταν το "44" του ΚΤΕΛ Κατερίνης, ένα Mercedes
με αμάξωμα "Tourismo".  
Το περιστατικό συνέβη στον προαύλιο χώρο όπου σταθμεύουν τα λεωφορεία του υπεραστικού ΚΤΕΛ στην Κατερίνη, το βράδυ της Παρασκευής.

Ο δράστης ή οι δράστες προσπάθησαν αρχικά να διαρρήξουν ένα λεωφορείο στο οποίο βρέθηκαν ίχνη, αλλά δεν τα κατάφεραν. Η δεύτερη απόπειρά τους, όμως, ήταν επιτυχημένη…

Μπήκαν σε ένα λεωφορείο, το έβαλαν μπροστά και εξαφανίστηκαν προς άγνωστη κατεύθυνση!

Τα ξημερώματα του Σαββάτου, όταν ο οδηγός του λεωφορείου πήγε να το πάρει για να ξεκινήσει το δρομολόγιό του, τα έχασε όταν διαπίστωσε ότι είχε κάνει «φτερά»!

Η Αστυνομία ειδοποιήθηκε αμέσως και, από την έρευνα που διεξάγη διαπίστωσε ότι το λεωφορείο πέρασε από τα διόδια των Μαλγάρων αστυνομία στις 20.41’ το βράδυ της Παρασκευής, σύμφωνα με την καταγραφή του ΤΕΟ pass…

Από τότε, όμως, τα ίχνη του λεωφορείου έχουν χαθεί. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες πάντως, οι κινήσεις των δραστών έχουν καταγραφεί από κάμερα ασφαλείας ιδιωτικής επιχείρησης που βρίσκεται κοντά στο χώρο στάθμευσης των υπεραστικών λεωφορείων.

Παρακαλούμε όποιος δει το συγκεκριμένο ή έχει κάποια πληροφορία να επικοινωνήσει με την Ασφάλεια Κατερίνης ή τον ιδιοκτήτη: c_nanouris@gmail.com ή να αποστείλει μήνυμα στους διαχειριστές του ιστολογίου.
Χρήσιμα στοιχεία για το λεωφορείο:
Αριθμός πλαισίου: NMB61335813234992
Έτος κατασκευής: 2003
Αριθμός κινητήρος: ΟΜ457ΛΑ11166

12/10/10

Συν-ταξιδιώτες στο χρόνο

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Άλλοι δύο νέοι διαδικτυακοί φίλοι και υποστηρικτές της προσπάθειάς μας για τη διατήρηση και επισκευή παλαιών λεωφορείων με ελληνικό αμάξωμα και σχεδιασμό προστέθηκε από χθες. Πρόκειται για τη «Λέσχη Φίλων - Μικρός Σερίφης» και το προσωπικό ιστολόγιο του κ. Αγαθοκλή Αγαθοκλίδη.

Στο όμορφο δημοσίευμα που αναρτήθηκε ταυτοχρόνως αναφέρονται τα ακόλουθα:

«Εξαφανίζονται από τους δρόμους εν μια νυκτί! Και από τότε δεν τα ξαναβλέπουμε παρά μόνο σε τίποτα παλιές φωτογραφίες...

Ο λόγος, για τα αστικά λεωφορεία των μεγάλων ελληνικών πόλεων που όταν αποσύρονται, όλοι χαιρόμαστε γιατί αντικαθίστανται με καινούρια, νεότερης τεχνολογίας, πιο άνετα και πιο γρήγορα. Όμως, τι γίνονται οι παλιοί στόλοι των οχημάτων αυτών; Πού καταλήγουν τα λεωφορεία που εκμεταλλευτήκαμε ως πολίτες και ταξιδιώτες, χωρίς να τους δίνουμε καμία ιδιαίτερη σημασία;

Σε άλλες χώρες, τουλάχιστον ένα δείγμα από τον κάθε τύπο λεωφορείου που αποσύρεται, καταλήγει σε κάποιο μουσείο. Στην χώρα μας, δυστυχώς τα έχουμε ξαναπεί, δίναμε πάντα μικρή προσοχή σε κάτι τέτοια…

Να, όμως, που βρέθηκαν κι εδώ κάποιοι άνθρωποι, με πολύ αγάπη και μεράκι (απαραίτητα και τα δύο σε έναν συλλέκτη), να μας αποδείξουν πως τα παλιά λεωφορεία και ζουν και κυκλοφορούν!

Μιλάμε για τους αδελφούς Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλο, που έχουν τάξει τους εαυτούς τους στο έργο της ανακατασκευής και κυκλοφορίας παλαιών λεωφορείων!

Μετά από πολλή προσωπική δουλειά και κούραση, βλέπουν σιγά-σιγά το έργο τους να αναγνωρίζεται. Φυσικά, αυτό τους δίνει δύναμη για την συνέχεια.

Τα λεωφορεία τους, χρησιμοποιούνται πλέον σε ταινίες και διαφημιστικά σποτ…

Πριν λίγους μήνες, δημιούργησαν και ένα blog στο ίντερνετ, μέσα από το οποίο παρουσιάζουν τη δουλειά τους (http://busoldtimers.blogspot.com/).

Απώτερος σκοπός τους είναι να προωθήσουν την ιδέα ίδρυσης του Εθνικού Μουσείου Μεταφορών, καθώς και η διατήρηση της πρόσφατης ιστορικής μνήμης για την ελληνική βιομηχανία.

Τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο!

Αγαθοκλής Αγαθοκλίδης».

Ήδη σε ένδειξη αναγνώρισης της τιμής που μας κάνουν οι διαχειριστές των ιστολογίων δημιουργήσαμε ειδική στήλη επιλεγμένων ιστολογίων ώστε να έχουν την ευκαιρία οι αναγνώστες μας να βλέπουν τις αναρτήσεις τους.

Οι οδηγοί της ΕΘΕΛ

Το δημοσίευμα που αναρτήθηκε το πρωί της Κυριακής στον ενημερωτικό ιστοχώρο του κ. Στέλιου Κούλογλου “TVXS” αναδημοσιεύουν σήμερα οι διαχειριστές της ηλεκτρονικής σελίδας που διατηρούν οι εργαζόμενοι της Εταιρείας Θερμικών Λεωφορείων (ΕΘΕΛ) στη διεύθυνση: www.etheldrivers.gr/.

Τους ευχαριστούμε και βρισκόμαστε πάντα στη διάθεσή τους για συνεργασία και προώθηση της ιδέας για την ίδρυση του Εθνικού Μουσείου Μεταφορών στο παλιό εργοστάσιο του ΟΣΕ στη Λεύκα της Παλιάς Κοκκινιάς.

Ενημέρωση για την προοπτική ίδρυσης του Εθνικού Μουσείου
Μεταφορών είχαν στο πλαίσιο της διεθνούς έκθεσης
"Logistics - Αποθήκη - Μεταφορές" που πραγματοποιήθηκε
στο Metropolitan Expo είχαν (από αριστερά) ο πρόεδρος
της Ζώνης Καινοτομίας Θεσσαλονίκης καθηγητής Ελ. Ιακώβου,
ο βουλευτής Α' Πειραιώς ΠΑΣΟΚ κ. Δημ. Καρύδης
και ο (τότε) πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Επιχειρήσεων
Διαμεταφοράς κ. Ιωάννης Σιαμάς.
Σ’ αυτό το χώρο, εκτάσεως 127 στρεμμάτων, μπορεί να δημιουργηθεί μια πρότυπη Τεχνόπολη για τον Πειραιά και την ευρύτερη περιοχή όπου θα εκτίθενται παλιά τραίνα, παλιά λεωφορεία, παλιά τρόλλεϋ, παλαιοί τροχιοδρομικοί συρμοί των ΕΗΣ και βαγόνια του ΗΣΑΠ, καθώς και άλλα μεταφορικά μέσα. Προτάσεις περί του Εθνικού Μουσείου Μεταφορών έχουν κατατεθεί κι έχουν προωθηθεί από τον Δήμο Πειραιώς, τους βουλευτές Α’ Πειραιώς κ.κ. Δημήτρη Καρύδη και Βασίλη Μιχαλολιάκο.

Υπέρ αυτής της πρωτοβουλίας έχουν ταχθεί ο πρύτανης του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου και πρώην γ.γ. Μεταφορών καθηγητής Σίμος Σιμόπουλος, ο καθηγητής Συγκοινωνιακής Υποδομής του ΕΜΠ κ. Δημήτρης Τσαμπούλας, ο πρόεδρος της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας καθηγητής Ελευθέριος Ιακώβου, καθώς και το Δ’ Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Πειραιά.

Στην κατεύθυνση ήπιας αξιοποίησης του συγκεκριμένου χώρου, καθώς και των παλαιών εργοστασίων Δηλαβέρη και Ρετσίνα, έχουν ταχθεί επίσης στελέχη πολλών δημοτικών παρατάξεων του μεγάλου λιμανιού.

Δείτε σχετικά:

http://agathoklisagathoklidis.blogspot.com/2010/10/blog-post_7755.html / Το δημοσίευμα του κ. Αγαθοκλή Αγαθοκλίδη.

http://mikrosserifis.blogspot.com/2010/10/blog-post_11.html / Το δημοσίευμα στο "Club Φίλων - Μικρός Σερίφης"

Λεωφορεία του ’50 στους δρόμους της Αθήνας / Η αναδημοσίευση της ανάρτησης που έγινε στο "TVXS" από την ιστοσελίδων των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ.

http://busoldtimers.blogspot.com/2009/11/blog-post.html  / Στο παλιό εργοστάσιο του ΟΣΕ το Εθνικό Μουσείο Μεταφορών.

11/10/10

Υποστήριξη από τον Στέλιο Κούλογλου

Εκτενή παρουσίαση της προσπάθειας για τη διάσωση παλαιών ελληνικών λεωφορείων και την προοπτική ίδρυσης του Εθνικού Μουσείου Μεταφορών έκανε η ενημερωτική ιστοσελίδα του κ. Στέλιου Κούλογλου “TVXS”.

Στην ανάρτηση αναφέρεται μεταξύ άλλων:

Φωτογραφία του 1996, όταν προσπαθούσαμε
να περισώσουμε αυτό το αστικό λεωφορείο Volvo
υπερμείζονος τύπου, δυστυχώς χωρίς επιτυχία.



«Μπλε λεωφορεία, που κυκλοφορούσαν την δεκαετία του 1950 στην Αθήνα και στο Λεκανοπέδιο, διασώθηκαν από δύο αδέλφια, με στόχο μετά από γενική και δομική ανάπλαση να ξαναβρεθούν στους δρόμους.
Κάποια από αυτά μάλιστα, πραγματοποιούν ανά καιρούς δοκιμαστικά δρομολόγια».

Δείτε περισσότερα στη διεύθυνση: http://tvxs.gr/news/ταξίδια-στο-χρόνο/λεωφορεία-του-’50-στους-δρόμους-της-αθήνας#comments-title



Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κ. Κούλογλου και τους συνεργάτες του για τη θερμή υποστήριξη και τις επιλεκτικές αναδημοσιεύσεις ιστοριών από το περιοδικό “C&T”.

08/10/10

Το backstage και οι συντελεστές...

Αποκλειστικό στιγμιότυπο από τα γυρίσματα της διαφήμισης για του Ομίλου Δάβαρη.

Οι συντελεστές της διαφήμισης



Lowe Athens
JAMES NAAS: CEO OF LOWE ATHENS
Creative: ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΑΛΕΟΣ – ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΑΓΟΥΡΔΗΣ
Client Service : ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ – ΑΚΗΣ ΚΡΟΚΟΣ
Παραγωγή : ΜΑΡΙΑ ΦΥΤΡΟΥ, ΜΥΡΤΩ ΔΕΡΛΕΡΕ


Le Spot
Σκηνοθέτης: ΤΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Παραγωγός: ΒΙΚΥ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ
Διεύθυνση φωτογραφίας : ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ ΚΥΡΛΙΔΗΣ
Διεύθυνση παραγωγής: ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΝΙΕΡ
Styling : ΙΩΑΝΝΑ ΤΙΜΟΘΕΑΔΟΥ
Μακιγιάζ : ΣΙΣΣΥ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Πρωταγωνιστής: ΝΙΚΟΣ ΜΑΥΡΑΚΗΣ
Μοντέρ : ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΠΟΥΛΟΥΓΑΡΗΣ
Post Production Director DIRECTOR : ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΡΔΗΣ
Flame Artist : ΝΙΚΟΣ ΠΙΤΤΑΣ
Sound Design : ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΟΥΡΝΑΣ
Μουσική : MUSOU
Εκφωνητές: ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ

Περισσότερα κινηματογραφημένα στιγμιότυπα:
http://www.youtube.com/watch?v=RnwV2MHBo_U / ΒΙΑΜΑΞ Ο322 9.001
http://www.youtube.com/watch?v=y3XLnn6hSQk / ΒΙΑΜΑΞ Ο322 9.002
http://www.youtube.com/watch?v=LhEy6xOe5LI&NR=1 / Η επίμαχη διαφήμιση.

Πώς γυρίστηκε το διαφημιστικό



Κείμενο: Χ.Κ. Λαζαρόπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Διαμαντάκης

Μέσα στο λιοπύρι του Αυγούστου ακούγεται ένα κινητό να σκούζει στην άλλη άκρη της ακτής του Σιδαρίου, στην Κέρκυρα. Μόλις που καταφέρνουν να ανοίξουν τα βλέφαρά τους οι 18χρονες ηλιοκαμμένες Αγγλιδούλες που βρίσκονται μπροστά μας και να δώσουν ένα χαμόγελο αμηχανίας.

Από τη διπλανή ξαπλώστρα, ο Γιώργος Διαμαντάκης με μια πετσέτα στο κεφάλι σαν το Λώρενς της Αραβίας, ίσα που μπορεί να μιλήσει από τη σιέστα: «Μόλις τελειώσαμε τη φωτογράφηση στο ΚΤΕΛ και πάλι χτυπάει το κινητό σου. Αυτές δεν είναι διακοπές. Το μαρτύριο του μεσημεριανού μπάνιου είναι τούτο…».

Λίγο πριν από την έναρξη του γυρίσματος
η κ. Μ. Δερλερέ κάνει νεύμα
να "κοπεί" η κίνηση στο δρόμο.
Στην άλλη άκρη βρισκόταν η Βίκυ Κανελλάκη, παραγωγός της εταιρείας “Le Spot”, εμφανώς αγχωμένη. Με αναζητούσε επειγόντως διότι χρειαζόταν ένα παλιό λεωφορείο για τις ανάγκες ενός γυρίσματος που θα γινόταν για λογαριασμό του Ομίλου Δάβαρη.

Οι ημερομηνίες δεν ήταν απαγορευτικές, η περιπέτεια πολύ ενδιαφέρουσα και… «του δρόμου η χαρά» πάντα στο μυαλό μου.

Μόλις βρέθηκα στην Αθήνα κάναμε την απαραίτητη επιλογή λεωφορείου και καταλήξαμε στο αστικό Mercedes Benz O322 της «Βιαμάξ», που κυκλοφορούσε παλαιότερα στο Αίγιο με αριθμό ανεμοθώρακα «9».

Ο διευθυντή παραγωγής κ. Βασίλης Λανιέρ μαζί με τον σκηνοθέτη κ. Τάκη Δημητρακόπουλο και τον διευθυντή φωτογραφίας κ. Πωλ Κυρλίδη «επιθεώρησαν» το λεωφορείο, υπέδειξαν κάποιες απαραίτητες εργασίες που έπρεπε να γίνουν και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.

Ύστερα από έναν πολύ καλό καθαρισμό εξωτερικώς και εσωτερικώς του λεωφορείου, άρχισαν τα μαζέματα. Φρεσκαρίστηκαν τα χρώματα, άλλαξαν τα χρώματα στις ζάντες (σ.σ. από το γκρίζο του μολυβιού ξαναβάφτηκαν στο απόλυτο λευκό), γυαλίστηκαν με ειδικά βερνίκια και χρώματα οι θέσεις, τρίφτηκαν οι εσωτερικοί ορθοστάτες και τα εξωτερικά αλουμίνια, επουλώθηκαν τα σημάδια του χρόνου στο αμάξωμα. Έγινε έλεγχος στα συστήματα τροφοδοσίας καυσίμων, κυκλοφορίας αέρος, φρένων, ηλεκτρικών, και φυσικά στον κινητήρα.

Οι κ.κ. Βασ. Παρασαμλής και Στ. Τσαλτούμης συνεννοούνται
για την ταχύτητα με την οποία θα κατέβει το λεωφορείο προς
τη στάση.
Μέσα σε χρόνο ρεκόρ και με την πολύτιμη βοήθεια του κ. Νίκου Τσεγκέλη το λεωφορείο είχε φρεσκαριστεί κι ήταν έτοιμο να διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα…

Και ο χώρος του γυρίσματος καθορίστηκε αρκετά μακρυά, στην περιοχή της Κωπαΐδας, κοντά στον Ορχομενό. «Χάρη, θα πρέπει να είσαι στο σημείο από τις οκτώ, άντε οκτώμισι το πρωί. Θα τα καταφέρετε;» ρώτησε ο κ. Λανιέρ.

Τίποτε δεν είναι αδύνατο όμως για ένα αστικό λεωφορείο Mercedes της δεκαετίας του ’60 που έχει γράψει εκατομμύρια χιλιόμετρα στο κοντέρ της ζωής του…

Το ταξίδι

Μετά τη συντήρηση είχα μεταφέρει το λεωφορείο μπροστά από το σπίτι μου, όπως κάναμε πριν από τρεις δεκαετίες όταν κυκλοφορούσαν ακόμα τα ιδιωτικά λεωφορεία του ΕΚΤΕΛ ως «μισθωμένα οχήματα της ΕΑΣ». Ευτυχώς έλειπε πολύς κόσμος και υπήρχε χώρος για το παλιό λεωφορείο ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που περνούσαν από το σημείο που ήταν σταθμευμένο για να το δουν, να το ξαναδούν και να το… φωτογραφήσουν. Οι καλύτεροι απ’ όλους ήταν οι πιτσιρικάδες από 12 έως 17 χρονών που το είδαν σαν παιχνίδι νεώτερης ιστορίας.

Εκείνο το ξημέρωμα του Αυγούστου θύμιζε το τραγούδι που έγραψε ο Γιάννης Λογοθέτης, μελοποίησε ο Δήμος Μούτσης και απέδωσε μοναδικά ο Μανώλης Μητσιάς. «Χαράματα με το πρώτο λεωφορείο, φεύγω για τη δουλειά, δυο φιλιά και πες μου αντίο»… Ο ουρανός είχε αρχίσει να ροδίζει, για ένα πρωϊνό ακόμα ο κ. Σταύρος Τσαλτούμης μ’ έναν κρύο φραπέ στο χέρι ήταν στη θέση του οδηγού κι είμαστε έτοιμοι για το δρομολόγιο «Πειραιάς – Ορχομενός» μετ’ επιστροφής.

Στο χώρο των δρομολογίων η πινακίδα έγραφε: «Πειραιεύς – Αιγάλεω – Άγιοι Ανάργυροι». Όπως το λεωφορείο ανέβαινε τη λεωφόρο Θηβών πολλοί ήταν εκείνοι (κυρίως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία) που διάβαζαν το δρομολόγιο κι έτειναν το χέρι τους για να σταματήσει ή κοιτούσαν με έναν μορφασμό έκπληξης.

Μόλις βγήκαμε στη λεωφόρο Κηφισού και μετά, το «9» κατάπινε τα χιλιόμετρα και μας χάριζε μία από τις πιο απολαυστικές βόλτες των τελευταίων ετών. Για πότε περάσαμε τη Μαλακάσα, τις μονοδρομήσεις που γίνονταν των λόγω έργων στην εθνική οδό στο ύψος της Θήβας και τις στροφές της Υλίκης δεν το καταλάβαμε. Η συζήτηση, το τοπίο, το άκουσμα της μηχανής, τα ερασιτεχνικά βίντεο που έχουν ήδη αναρτηθεί στο ιστολόγιο busoldtimers.blogspot.com ήταν αρκετά για να μην καταλάβουμε πότε πέρασε η ώρα.

Το κινητό χτύπησε κατά τις οκτώ και πέντε. «Πού είστε Χάρη; Θα αργήσετε;» ρώτησε η κ. Κανελλάκη και εξεπλάγη όταν της είπα πως μόλις στρίβαμε στην παλιά αντλία καυσίμων που έγραφε “Fina” (σ.σ. πού τη θυμήθηκαν) για να φθάσουμε στο σημείο των γυρισμάτων. Σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική των αστικών λεωφορείων, αυτό το δρομολόγιο εκτελέστηκε με αγγλική συνέπεια.

Τα γυρίσματα

Επί οκτώ ώρες γίνονταν τα γυρίσματα από μια εξαιρετική ομάδα επαγγελματιών από τις εταιρείες “Le Spot” και “Lowe Athens”. Η αεικίνητη κ. Βίκυ Κανελλάκη βρισκόταν στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή ενώ ο κ. Τάκης Δημητρακόπουλος μελετούσε και την παραμικρή λεπτομέρεια πριν αρχίσει το γύρισμα κάθε σκηνής.

Β. Κανελλάκη, Τ. Δημητρακόπουλος και Π. Κυρλίδης.
Οι στιγμές που ο σκηνοθέτης έδινε συμβουλές στον πρωταγωνιστή της διαφήμισης κ. Νίκο Μαυράκη αλλά και οι συνεννοήσεις με τον διευθυντή φωτογραφίας κ. Πολυδεύκη Κυρλίδη, τον «Πωλ» όπως όλοι αποκαλούσαν, ήταν οι καλύτερες στιγμές των γυρισμάτων.

Σε κάποιο διάλειμμα, πιάσαμε τη συζήτηση με τον Πωλ. Ο πατέρας του εργαζόταν ως εισπράκτορας αρχικά και στη συνέχεια ως οδηγός στα αστικά λεωφορεία του 3ο ΚΤΕΛ στο αμαξοστάσιο της Ιεράς Οδού 151.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά εκείνο τον καιρό έμεναν στη Νίκαια. Λίγο θέλαμε και βγήκαμε γνωστοί. Να μετά οι ιστορίες και οι κόντρα ιστορίες για παλιούς λεωφορειούχους και την καθημερινότητα εκείνης της εποχής.

Να δείτε πως το μεράκι και οι θύμισες του Πωλ έβγαλαν «κουκλί» το Mercedes στο γυαλί.

Ένας από τους ανθρώπους που απόλαυσαν την «περιπέτεια» με το παλιό λεωφορείο ήταν ο κ. Βασίλης Παρασαμλής, ένας από τους βοηθούς της παραγωγής που δεν άφησε τη φωτογραφική μηχανή ούτε στιγμή από το χέρι του. Μετά το τέλος των γυρισμάτων, η επιστροφή ήταν απόλαυση και με ένα νέο σλόγκαν για συζήτηση: «Έχεις ΚΙΑ και δεν το ξέρεις»…

Μόνο μια μικρή στάση για συμπλήρωση καυσίμων χρειάστηκε η οποία συνδυάστηκε και με φωτογράφηση από διερχόμενους που είδαν έκπληκτοι «ένα τόσο παλιό λεωφορείο, σε τόσο καλή κατάσταση». Μετά γυρίσαμε αμέσως στη βάση μας. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την κ. Κανελλάκη για την εξαιρετική συνεργασία αλλά και τον γενικό γραμματέα Μεταφορών κ. Χάρη Τσιόκα για τις διευκολύνσεις όσον αφορά στην προετοιμασία του γυρίσματος…

Όσοι ενδιαφέρονται να δουν (και να ξαναδούν) τη διαφήμιση, έχει αναρτηθεί τόσο στο YouTube, στο ιστολόγιο busoldtimers.blogspot.com, αλλά και στην ομάδα του “C&T” στο Facebook.
Περιμένουμε τα σχόλιά σας…

Το κείμενο δημοσιεύεται στο "Car&Truck" του Οκτωβρίου, στις σελίδες 74 - 77.

Δείτε σχετικά:

http://busoldtimers.blogspot.com/2010/09/blog-post.html / Γυρίσματα με το λεωφορείο... - Στιγμιότυπα από το διαφημιστικό.

http://busoldtimers.blogspot.com/2010/08/blog-post_20.html / Είναι "Βιαμάξ" ...και το ξέρεις! / Από την ολοκλήρωση των γυρισμάτων.
Ιστορικό λεωφορείο της «Βιαμάξ» συμπρωταγωνιστεί
σε διαφημιστική παραγωγή και καίει καρδιές

06/10/10

Αρωγή στην προσπάθειά μας


Οι Χάρης και Βαγγέλης Λαζαρόπουλος κατά την επισκευή κινητήρα MB346,
ενός μουσειακού αστικού λεωφορείου Mercedes Benz Ο317 με αμάξωμα "Βιαμάξ"
(πρώην 293 του 4ου ΚΤΕΛ Αθηνών), σε ρεμίζα του Α/Σ Πειραιά της ΕΘΕΛ,
πριν από μερικά χρόνια.
Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Θερμή είναι η ανταπόκριση που επιδεικνύει η διαδικτυακή κοινότητα στο ιστολόγιο που επισκεφθήκατε.  

Με ένα λιτό σχόλιο και την ηλεκτρονική  διεύθυνσή μας, τη busoldtimers.blogspot.com, τρία ενημερωτικά ιστολόγια αναγγέλλουν τη λειτουργίας αυτής της σελίδας, η οποία  έχει σκοπό να προωθήσει την ιδέα ίδρυσης του Εθνικού Μουσείου Μεταφορών και τη διατήρηση της πρόσφατης ιστορικής μνήμης για την ελληνική βιομηχανία.

Πρόκειται για τα ιστολόγια:
α) pliatsiko.blogspot.com
(ειδικότερα στη διεύθυνση: http://pliatsikonews.blogspot.com/2010/10/blog.html ),
β) skeftomasteellhinika.blogspot.com
(ειδικότερα στη διεύθυνση: http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2010/10/blog-post_2556.html) και
γ) veto300.blogspot.com
(ειδικότερα στη διεύθυνση: http://veto300.blogspot.com/2010/10/blog.html ).

Εκτός από τις ευχαριστίες προς τους διαχειριστές των ιστολογίων θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι αυτό το ιστολόγιο αναφέρεται στα παλιά αστικά και υπεραστικά λεωφορεία που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα.

Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ιδιωτική συλλογή των αδελφών Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλου με παλιά λεωφορεία, το αμάξωμα των οποίων κατασκευάστηκε από ελληνικά εργοστάσια. Άλλωστε εδώ μιλά η προσωπική προσπάθεια, το μεράκι και ο σκοπός (ο οποίος εννοείται πως είναι ανιδιοτελής).


Περισσότερα:
 
http://busoldtimers.blogspot.com/2010/10/blog-post_05.html / Ένα "πράσινο" σε... "ΔΟΚΙΜΗ"
 
http://busoldtimers.blogspot.com/2010/09/blog-post.html / Γυρίσματα με το λεωφορείο.
 
http://busoldtimers.blogspot.com/2010/08/blog-post_20.html / Είναι "Βιαμάξ" και το ξέρεις.





Translate