Οι τεχνικοί του συνεργείου έκαναν από τα μεσάνυχτα δοκιμές φωτισμού μέσα στο λεωφορείο. Πήγαμε με τον Σταύρο κατά τις τρεις παρά για να ξεκινήσουμε. Φύγαμε κατά τις τρεισίμιση το ξημέρωμα με ένα μουντό και κρύο καιρό.
Το ξεπόρτισμα των προηγούμενων ωρών είχε κάνει καλό στη «Βολβάρα». Σε κάθε πάτημα του συμπλέκτη έδινε υποσχέσεις για περισσότερα γκάζια, αν και ήθελα να είμαστε συντηρητικοί. Ούτως ή άλλως ακόμα στο στρώσιμο είναι ο κινητήρας μετά την τελευταία γενική επισκευή. Οργανάκια, φώτα, καλοριφέρ δούλευαν καλύτερα κι από την εποχή που βρισκόταν σε υπηρεσία.
Μοναδική παραφωνία ήταν και παραμένουν τα τζάμια που έχουν ταλαιπωρηθεί από τα χρόνια αλλά θα φτιαχτούν κι αυτά. Κάτι παιδικές ασθένειες με μικροδιαρροές αέρα στις πόρτες θα ξεπεραστούν με αντικατάσταση των πλαστικών μερών στις σωλήνες με χάλκινες, όπως ήταν στα παλιότερα λεωφορεία.
Από τον Πειραιά δεν καταλάβαμε πότε φθάσαμε στη Λυκόβρυση, στον Άγιο Στέφανο και τελικά στις Αφίδνες, τα Κιούρκα όπως τα έλεγε κι η μάνα μου. Φύγαμε με μουντάδα, φθάσαμε με καταιγίδα. Το γύρισμα κράτησε έως τις εντεκάμισι το πρωί. Είχε εσωτερικές κι εξωτερικές λήψεις, κίνηση του οχήματος, σκηνές με τους δύο συμπρωταγωνιστές του SB756.
Χάρη σ’ αυτό το γύρισμα ένοιωσα ότι η Περσεφόνη βγαίνει στού Ήλιου το μπαλκόνι. Πήρα ενέργεια και δύναμη από τη ζωτικότητα των τριών παιδιών, της Ασπασίας, του Μάρκου και του Παναγιώτη. Κράτησα δύο εικόνες παρασκηνίου: κατέγραψα τον Σταύρο να κάνει σαν ενθουσιασμένος ακούραστος έφηβος πάνω στο τιμόνι του λεωφορείου ύστερα από ώρες αϋπνίας και οδήγησης, αλλά και τον σκηνοθέτη που είχε ξετρελλαθεί με το λεωφορείο! Πριν ξεκινήσουμε ήταν το όχημα. Τώρα είχε γίνει το «040»…
Κυριακάτικο ξύπνημα
Δεν θεωρώ τυχαίο ότι η Ασπασία και ο Μάρκος μάς συνόδευσαν στη βόλτα της Κυριακής, την οποία κατέγραψαν με κάμερα. Θα ερχόταν κι ο Παναγιώτης αν δεν είχε μπλέξει με τις υποχρεώσεις των γυρισμάτων. Ξεκινήσαμε από τις αφετηρίες της ακτής Ξαβερίου με μικρή καθυστέρηση.
Ανάλογες σκηνές αντικρύσαμε και πάλι. Έχει καταγραφεί στην κάμερα ο θαυμασμός μιας κυρίας που μας είδε στο φανάρι μετά την πλατεία των Ταμπουρίων, δυο πιτσιρικάδες με ποδήλατα να κυνηγούν το λεωφορείο στη λεωφόρο Δημοκρατίας αλλά και η βιασύνη μιας κυρίας να έρθει από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο τέρμα να βγάλει μια φωτογραφία του «πράσινου» με το κινητό της για να θυμάται τα παλιά.
Αξέχαστη είναι επίσης η κ. Κωνσταντίνα, η οποία δεν κράτησε τα δάκρυα συγκίνησης που πλημμύρισαν τα μάτιά της όταν είδε το λεωφορείο. «Όπως ήταν το τραμ, έτσι και τα «πράσινα» λεωφορεία αποτελούν ένα ιστορικό κομμάτι του Περάματος. Μέσα σ’ αυτά έρχονταν οι εργάτες στη ΝΑΥΣΙ του Καρρά και στα ναυπηγεία, οι παραθεριστές για τη Σαλαμίνα, οι μεροκαματιάρηδες στο Άνω Πέραμα», έλεγε κλαίγοντας και μας παρακάλεσε για μια χάρη. Ήθελε να έρθει μαζί μας μέχρι τον Πειραιά. Έτσι να ανασύρει μνήμες από το παρελθόν.
Όταν μας αποχαιρέτησε στη στάση του Ηλεκτρικού, με ένα απλό χαμόγελο η κ. Κωνσταντίνα μάς ευχαρίστησε και είπε πως δεν καταλαβαίνει γιατί σώζουμε τα παλιά λεωφορεία αλλά της αρέσει.
Ένα είναι σίγουρο: έτσι θα συνεχίσουμε…
Α Π Ο Κ Λ Ε Ι Σ Τ Ι Κ Ο Β Ι Ν Τ Ε Ο
Παρακολουθήστε ένα νέο βίντεο που γυρίστηκε 31 Μαρτίου 2011
με το επισκευασμένο πράσινο Volvo SB756 Σαρακάκη, το μοναδικό "34"