Ὁ «καουμπόης», ὁ σταθμάρχης καί οἱ ἀποκριές τοῦ 1959

Μιὰ ἀπίθανη ἀφήγηση γιὰ τὴν ἱστορία μιᾶς φωτογραφίας στὸ τέρμα Ἀμπελοκήπων.

Αὐτή ἡ νύχτα μένει: Ἡ σκηνή πού ἔγινε viral ἀπό τό κοινό!

Ἡ ἐπεισοδιακὴ ἄφιξη δύο τραγουδιστριῶν ἀπὸ τὴν Ξάνθη στὸ Ἀγρίνιο μὲ τὸ λεωφορεῖο.

Ἑπτά κλίκ πού μᾶς γυρίζουν στή δεκαετία τοῦ '70

Ἀποκλειστικὲς ἀπεικονίσεις ἀπὸ τὸ «The Little Drummer Girl» τοῦ κ. Πὰρκ Τσὰν Γοὺκ γιὰ τὸ BBC.

Τέσσερις θρύλοι στό Decemberfest τῶν Busoldtimers

Μεγαλύτερη ἀπὸ ποτὲ ἡ ἐτήσια συνάντηση τῶν ἱστορικῶν λεωφορείων.

Ἀποκριάτικη συνεστίασις τῷ 1962 εἰς τήν οἰκίαν Βεργῆ

Ἡ φωτογραφία του Κλεισθένους δημοσιεύεται γιὰ πρώτη φορά, 62 ἔτη μετὰ τὴν λῆψιν της.

25/04/14

Ταμπελάκια λεωφορείων με ξεχωριστές ιστορίες

Στον πάγκο του αμαξοποιείου στον Κηφισό διακρίνονται τρεις ταμπέλες από παλιά λεωφορεία:
1. Αμαξώματα Πετράκη από το ιστορικό Scania Vabis 6/62.
2. "Κρατήσθε από τας χειρολαβάς" από Volvo Ηλιόπουλου, το "1" του ΚΤΕΛ Σαλαμίνος.
3. "Απαγορεύεται το καπνίζειν" από Volvo υπερμείζονος με αμάξωμα Σαρακάκη που "πέθανε" ως 39 του 4ου ΚΤΕΛ στον Ασπρόπυργο.

20/04/14

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ… από την Καρδίτσα

Η φωτογραφία της ημέρας με ένα παλιό λεωφορείο


Πριν από χρόνια τα λεωφορεία δεν ήταν απλά οχήματα που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά και τη μετακίνηση επιβατών και φορτίων αλλά μέλη της ίδιας οικογένειας, όπως φαίνεται εδώ από τη φωτογραφία της δεκαετίας του ’70.

Εδώ διακρίνεται το 15 του ΚΤΕΛ Καρδίτσας να ποζάρει με τον ιδιοκτήτη, το γιό του και… τρεις οβελίες που είχαν χρησιμοποιηθεί για το γλέντι εκείνου του Πάσχα. 

Είναι μια φωτογραφία που θυμίζει όμορφες στιγμές με παλιούς λεωφορειούχους και τις οικογένειές τους, όταν το Πάσχα ήταν γιορτή που έφερνε κοντά τις οικογένειες και ολόκληρες πόλεις γίνονταν μια συντροφιά.

Με αυτήν την γλυκιά ανάμνηση, ευχόμαστε σε όλους ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, απαλλαγμένο από μίση, πάθη και κακίες. 

Ο αναστημένος Χριστός να αποτελεί τον οδηγό για τον καλό αγώνα που έχουμε τόσο ανάγκη στην αναμέτρηση με τον κακό εαυτό μας. 

19/04/14

Πάσχα στην παλιά Αθήνα


Πώς τιμούνταν το Πάσχα παλαιότερα


Πάσχα, Πασχαλιά, Ανάσταση, το ξεφάντωμα της ψυχής και της φύσης σε μία Λαμπρή γιορτή για τη λύτρωση, την αναγέννηση, την γονιμότητα. 

Η «πανήγυρις, πανηγύρεων», σύμφωνα με τους ύμνους, τιμάται στην κορύφωση της άνοιξης, με τη φύση ν’ ανανεώνεται και τον άνθρωπο να αρνείται και να ανατρέπει το θάνατο, από τους αρχαίους μύθους του Άδωνη και της Περσεφόνης μέχρι τον Αναστάντα Χριστό.



«Ιστορικά το Πάσχα συμβολίζει την έξοδο από το σκοτάδι στο Φως», επισημαίνει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, Αικατερίνη Καμηλάκη, και προσθέτει: «Μία μετάβαση, η οποία απαιτεί μακρά σωματική και ψυχική - πνευματική προετοιμασία. Για τη Χριστιανοσύνη ξεκινά με τη νηστεία της Σαρακοστής και συνεχίζεται με το λαό να συμπάσχει στο μαρτύριο του Θεανθρώπου».
Ο εορτασμός, λέει η κ. Καμηλάκη, αρχίζει την Ανάσταση, συνεχίζεται όλη την «ασπροβδομάδα» και ολοκληρώνεται με την ανάληψη του Κυρίου. «Η όλη περίοδος, διανθίζεται με πλούσια λατρευτικά έθιμα, αλλά και άλλα προχριστιανικά, εξαγνιστικά και αποτρεπτικά του κακού τα οποία εντάχθηκαν στην θρησκεία. Αυτά είναι τα κόκκινα αυγά (γονιμοποίηση φύσης), επισκέψεις με όργανα στους τάφους και προσφορές στους νεκρούς, τελετουργικοί χοροί του Αγίου Γεωργίου και άλλα», επισημαίνει.
Ο συμβολισμός του Πάσχα στη σημερινή εποχή, ταυτίζεται με τη μεγάλη έξοδο του πληθυσμού από τα αστικά κέντρα προς τη φύση. Τα αγριολούλουδα και το ανοιξιάτικο αεράκι, συμπληρώνουν το φόντο της μεγάλης γιορτής με τον οβελία, τα ολοκόκκινα αυγά και το άφθονο κρασί.
Ωστόσο, στην παλιά Αθήνα η εικόνα ήταν τελείως διαφορετική, θυμάται η κ. Καμηλάκη. «Το Πάσχα οι νοικοκυραίοι από τα Μεσόγεια κατέφθαναν στην πόλη με μουσικά όργανα να χαιρετήσουν τον "καλό κόσμο" σπίτι- σπίτι. Κατέληγαν στο Θησείο, όπου έψηναν αρνιά και κοκορέτσια και ξεφάντωναν μέχρι το πρωί, με τη συμμετοχή των Αθηναίων. Ο χορός είχε επικεφαλής των ιερέα και οι άλλοι ακολουθούσαν κατά ηλικία τραγουδώντας», λέει και συνεχίζει: «Τότε γιόρταζαν όλη τη νέα εβδομάδα και κανένας νοικοκύρης δεν έμπαινε στο κτήμα του. Βεβαίως εξεταζόταν και η ωμοπλάτη από το σφάγιο, βάση του αρχαιοελληνικού εθίμου της ωμοπλατοσκοπίας για τα μαντέματα. Οι Αρματολοί και οι Κλέφτες δεν επιχειρούσαν καμιά επίθεση, αν δεν συμβουλεύονταν τη σπάλα του ψημένου αρνιού».
Αργότερα στην μεταπολεμική Αθήνα, όταν το άστυ ήταν στην περιοχή της Κυψέλης και στο Κολωνάκι, οι βοσκοί από τα ορεινά, δηλαδή το Γαλάτσι και τον Υμηττό, κατέβαιναν με το κοπάδι των αρνιών στην πόλη.
Ο Μιχάλης Βλασιάδης μαθητής στις αρχές του ΄60 στην Κυψέλη, λέει: «Θυμάμαι τους τσοπάνους να κατεβαίνουν από τα Τουρκοβούνια και να σφάζουν τα αρνιά στην αγορά της Φωκίωνος για να τα πουλήσουν. Από τη Μεγάλη Δευτέρα νηστεύαμε όλοι και η ζωή περιστρεφόταν γύρω από την εκκλησία και τις προετοιμασίες για τη γιορτή. Στην εκκλησία πηγαίναμε από νωρίτερα στους χαιρετισμούς και συμμετείχαμε βοηθώντας τον ιερέα τις βραδιές με τις ακολουθίες». Προσθέτει, ακόμη, ότι «όλοι θυμόμαστε την "κουραστική" ακολουθία της Μεγάλης Πέμπτης. Οι κοπέλες κρατούσαν και σύνοψη, εμείς τ’ αγόρια κάναμε προμήθειες σε βεγγαλικά και κροτίδες για τη βραδιά της Ανάστασης, μας άρεσε να τρομάζουμε τις γυναίκες. Οι μητέρες ανανέωναν το σπίτι και πηγαινοέρχονταν στο φούρνο της γειτονιάς με τις λαμαρίνες για να ψήσουν τα κουλούρια και τα τσουρέκια».
Τη Μεγάλη Τετάρτη στα συστατικά του ευχέλαιου αποδίδονται θεραπευτικές ιδιότητες και από το αλεύρι οι νοικοκυρές «ανάπιαναν» τη ζύμη για το ψωμί και την κουλούρα της Λαμπρής.
Την Μεγάλη Πέμπτη ή Κοκκινοπέφτη είναι τα δώδεκα ευαγγέλια και από το πρωί οι γυναίκες βάφουν τα αβγά, παλιότερα με μπακάμι, με ριζάρι, φύλλα από κρεμμύδια κλπ. Τα κεντούσαν ή τα ζωγράφιζαν με φύλλα, λειωμένο κερί ή άλλα υλικά. Σήμερα βάφονται με μπογιές από το εμπόριο και ξύδι.
«Το βάψιμο του αβγού, προχριστιανικό σύμβολο της ζωής», επισημαίνει η κ. Καμηλάκη, «ενισχυμένο με το κόκκινο χρώμα από το αίμα του Χριστού είναι απαραίτητο για το Πάσχα. Μόνο όσοι πενθούν από πρόσφατο θάνατο οικείου προσώπου δεν βάφουν αβγά. Αλλά και σ' αυτούς θα φέρουν οι συγγενείς και οι φίλοι κι από αυτά θα αφήσουν και στον τάφο του αγαπημένου τους νεκρού».
Τη Μεγάλη Παρασκευή είναι η αποκαθήλωση και η ακολουθία του επιταφίου, του οποίου το στόλισμα κάνουν τα κορίτσια της ενορίας με άνθη εποχής. Παλιότερα τα παιδιά κρατώντας το σταυρό πήγαιναν στα σπίτια και έλεγαν το μοιρολόι της Παναγίας.
«Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρη μέρα. Σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται». Αυτή την ημέρα δεν μαγειρεύουν ούτε σκουπίζουν. Τρώνε πρόχειρα και πηγαίνουν το βράδυ στον επιτάφιο.
Στην ακολουθία και περιφορά του επιταφίου, η πομπή σχηματίζεται από τα εξαπτέρυγα και το σταυρό μπροστά, τον επιτάφιο τους ιερείς και τους πιστούς με αναμμένες λαμπάδες από πίσω. Κατά τη διάρκεια της προσκύνησης, οι πιστοί, αφού ασπαστούν τον επιτάφιο περνούν από κάτω «για να τους πιάνει η χάρη». Στα κεριά και στα λουλούδια του επιταφίου αποδίδεται θαυματουργός δύναμη και παρόλο που η διανομή τους γίνεται από τον παπά, υπάρχει η αντίληψη ότι πρέπει να τα κλέψουν για να έχουν περισσότερη ενέργεια. Τα κεριά που καίνε πάνω από τον επιτάφιο τα μοιράζονται κυρίως, όσοι έχουν στην οικογένεια ναυτικό για φυλαχτό.
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, οι πιστοί στολίζουν το ναό με κλαδιά δάφνης με κορδέλες και δεντρολίβανο. Ο ιερέας λέγοντας το «Ανάστα ο Θεός» σκορπά δαφνόφυλλα, ενώ οι πιστοί χτυπούν τα πόδια τους στο στασίδι, τις καμπάνες, πυροβολούν και γενικά θορυβούν, για να διώξουν τον θάνατο.
Στην τελετή της Ανάστασης τα μεσάνυχτα, όταν ο ιερέας ψάλλει το «δεύτε λάβετε φως!» τρέχουν οι νέοι, να ανάψουν τη λαμπάδα τους, πρώτοι για γούρι και τα κορίτσια από κάποιον άντρα για να παντρευτούν. Οι λαμπάδες της Ανάστασης, δώρο του νονού προς τα βαφτιστήρια ή του αρραβωνιαστικού προς την μνηστή, ήταν λευκού χρώματος στολισμένη με λουλούδια και κορδέλες, με το συμβολισμό της πηγής του φωτός. Επίσης, όταν ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη», η ατμόσφαιρα δονείται από καμπανοκρουσίες, πυροβολισμούς και πυροτεχνήματα. Η Ανάσταση του Χριστού είναι σύνθημα αγάπης που εκδηλώνεται με τον αμοιβαίο ασπασμό των εκκλησιαζόμενων.
Με τη φλόγα της λαμπάδας «σταυρώνουν» πρώτα το ανώφλι της εξώπορτας του σπιτιού και ανανεώνουν το φως του καντηλιού.
Κατά τη Δεύτερη Ανάσταση (το απομεσήμερο της Κυριακής) παλιότερα ακολουθούσαν τελετουργικοί χοροί στους οποίους πρωτοχόρευε ο ιερέας και ακολουθούν κατά σειρά οι υπόλοιποι. Αλλού ο χορός συνοδευόταν από αγωνίσματα (πήδημα, τρέξιμο, λιθάρι, πάλη με βραβεία και επισκέψεις σε νεκροταφεία, όπου στους τάφους άφηναν κόκκινα αβγά.
Άμεσα συνδεδεμένη με το Πάσχα και την άνοιξη, είναι η γιορτή του Αγίου Γεωργίου, που όταν προηγείται της Αναστάσεως, τότε γιορτάζεται τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα.
Ανοιξιάτικο σύνορο του χρόνου, ο Άη Γιώργης πέρα από προστάτης των αγροτικών πληθυσμών, θεωρείται προστάτης της καθαρότητας του πόσιμου νερού. Έτσι σε πολλά σημεία του ελληνικού χώρου την ημέρα τ' Άη Γιωργιού γίνεται πανηγύρι με αθλητικούς αγώνες, δρόμου, πάλης, ιπποδρομίες και χορούς.
Το «ασπροβδόμαδο» παλιότερα συνεχιζόταν ο εορτασμός με χορούς σε εξωκκλήσια, στους χώρους των νεκροταφείων, με λιτανευτικές περιφορές εικόνων στα όρια των οικισμών και αλλού.
Στα Μέγαρα την Τρίτη της Διακαινησίμου χορεύουν τον χορό της Τράτας, ενώ στην Κάρυστο την Πέμπτη της Διακαινησίμου χορεύεται, μέχρι και σήμερα, ο αρχέγονος χορός του κυρ - Βοριά, χορός λατρευτικός για τον εξευμενισμό του Βοριά που στην περιοχή πνέει έντονα. Την Παρασκευή, της Ζωοδόχου Πηγής συνηθίζεται πανηγύρι στην εξοχή, όπου συχνά υπάρχει και αγίασμα θαυματουργό. Η παρουσία αγιασμάτων, γνωστή από την αρχαιότητα με άλλη μορφή, έχει σχέση με τη σημασία του νερού ως εξαγνιστικού και θεραπευτικού στοιχείου.
Κ. Ρουμελιώτη (ΑΠΕ - ΜΠΕ)

18/04/14

Η Άννα γίνεται ελπίδα για τον Πειραιά που αγαπάμε

Ένας δικός μας άνθρωπος, η Άννα Περπερίδου, κατέρχεται υποψήφια στις δημοτικές εκλογές του Πειραιά για να δώσει νέα πνοή και σύγχρονη διάσταση στην πόλη που αγαπάμε.


Υποψήφια στις Δημοτικές εκλογές του Μαΐου, ως σύμβουλος της Β' Δημοτικής Κοινότητα Πειραιά, με το συνδυασμό του Βασίλη Μιχαλολιάκου, Μας ενώνει ο Πειραιάς, αποφάσισε να κατέβει η 25χρονη Πειραιώτισσα Άννα Περπερίδου.

Η κ. Περπερίδου μιλώντας για τον Πειραιά και την απόφασή της να κατέβει στις εκλογές αναφέρει χαρακτηριστικά για τον λόγος που κατεβαίνει υποψήφια:

"Πολλοί λόγοι, δεν ξέρω ποιον να πρωτοπώ. Ο βασικότερος όλων είναι η μεγάλη αγάπη που τρέφω για τον Πειραιά, την πόλη που έκανα τα πρώτα μου βήματα, την πόλη που έμαθα τις πρώτες μου λέξεις, εκεί στο Δημοτικό του Προμηθέα, την πόλη που ερωτεύτηκα πρώτη φορά, δεν έχω λόγια να περιγράψω πόσο αγαπώ αυτόν τον τόπο (όχι δεν με λες τοπικίστρια) έτσι μου δίνεται η ευκαιρία.

Την ευκαιρία αυτή μού δίνει ο Βασίλης Μιχαλολιάκος να αποδείξω ότι μπορεί να είμαι μικρή, είμαι όμως αρκετά ώριμη να αναλάβω πρωτοβουλίες και να αναδείξω όσο καλύτερα μπορώ την περιοχή μου, την αγαπημένη μου Ευαγγελίστρια.

Αρκετά πια με τους ίδιους και τους ίδιους, η πόλη έχει ανάγκη από φρέσκα πρόσωπα, έτοιμα να αναλάβουν δράση. Εξάλλου τολμάω να είμαι ανέμεσα σε τόσους Μανιάτες, εγώ μια μικρή Πόντια.

Σαν κάτι τελευταίο που θέλω πολύ να πω είναι σε αυτές τις δημοτικές εκλογές μη πάμε με βάση το χρώμα και το κόμμα αλλα με βάση την εμπιστοσύνη και την αγάπη που έχουμε για αυτήν την πόλη.

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους, όποιος κερδίσει να έχει κερδίσει με την αξία του και να τιμήσει και με το παραπάνω το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας μας, το λιμάνι της καρδιάς μας, τον Πειραιά μας".

Άννα Περπερίδου
Υποψήφια Σύμβουλος στην Β' Δημοτική Κοινότητα Πειραιά
με τον συνδυασμό "ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ"

Plektani.gr: Αυτό είναι το έργο που έχει γίνει για τη διάσωση παλιών λεωφορείων (VIDEO)


Η ιστοσελίδα που εμπιστεύονται οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες δίνει μαθήματα σωστής πληροφόρησης

Μια συγκινητική ανάρτηση για το έργο μας έκανε το αξιόπιστο ιστολόγιο “Plektani.gr” το οποίο τυγχάνει να είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στις τάξεις των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες.



Σε ένα αναλυτικό κείμενο με τίτλο «Ποιος δημοσιογράφος έχει στην κατοχή του 15 μουσειακά λεωφορεία» οι συντάκτες της “Plektani.gr” αναφέρονται στη συλλογή των Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλου αλλά και στην προοπτική ίδρυσης του Εθνικού Μουσείου Μεταφορών.



Δημοσιεύει σειρά αρχειακών φωτογραφιών από δραστηριότητες και φυσικά το βίντεο με την απευθείας μετάδοση στην πρωϊνή εκπομπή του “Mega Channel” λίγο πριν ολοκληρωθεί η αποκατάσταση ενός ιστορικού αστικού λεωφορείου υπερμείζονος τύπου.



Διαβάστε το εξαιρετικό κείμενο εδώ, κάνοντας κλικ.


 

17/04/14

Αυτό είναι το έργο μας χωρίς να πουλάμε φούμαρα!


Το τελευταίο διάστημα έχουμε γίνει αποδέκτες διαφόρων μηνυμάτων και προειδοποιήσεων από πρόσωπα που μας γνωρίζουν και σέβονται τον αγώνα μας σχετικά με ορισμένους γραφικούς οι οποίοι φέρονται να διατυπώνουν διάφορες ανοησίες δήθεν για να αποδείξουν πόσο αυθεντίες είναι ή τι έργο κάνουν στον τομέα της ιστορικής έρευνας περί τη συγκοινωνία με αιχμές και ψεύδη εναντίον μας.

Από το 1995 έως σήμερα, οι Χάρης και Βαγγέλης Λαζαρόπουλος καταφέραμε να περισώσουμε τουλάχιστον 15 μουσειακά λεωφορεία με δικά μας έξοδα πληρώνοντας ιδιοκτήτες, εφορίες και μεταφορείς τοις μετρητοίς. 





Translate