02/01/16

«Ξωτικά», κόσμος και παλιά λεωφορεία σε άσπρο - μαύρο

Δεκατέσσερα αφοπλιστικά φωτογραφικά στιγμιότυπα
με πρόσωπα και εκφράσεις σε ασπρόμαυρο φόντο

Κείμενο: Σήφης Κομνηνός -

Φωτογραφίες: Hlektras Photography

Μια χριστουγεννιάτικη εκδήλωση από τους φοιτητές του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής “Tabula Rasa” μετατράπηκε σε μια μοναδική γιορτή όπου δεν ήρθαν μόνο οι συγγενείς και οι φίλοι των παιδιών. Περισσότεροι από 600 Αθηναίοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. 

Χαρακτηριστική ήταν η υποδοχή από τον κ. Δημήτρη Μαλαπέτσα, βετεράνο οδηγό του 3ου ΚΤΕΛ Αθηνών, όπου εργάστηκε στο 3/128 της οικογένειας Βαφειάδου. Μόλις είδε το Scania Vabis, BF76, Ρεντούμη να ανεβαίνει στον πεζόδρομο, όπως είναι επισκευασμένο και απαστράπτον, μόνο τα κλάμματα δεν έβαλε. «Ρε παιδιά με πάτε πολλά χρόνια πίσω, όταν το δύσκολο μεροκάματό μας ήταν ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο», είπε. 

Από τη θέση του εισπράκτορα και του οδηγού,
στη θέση του επιβάτη - θεατή θεατρικού μονόπρακτου βρέθηκε ο κ. Μαλαπέτσας.
Κι όταν τον ρωτήσαμε γιατί συγκινήθηκε μας άφησε άφωνους. «Γιατί σήμερα φίλε μου, παρότι δεν υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο υπάρχουν αυτοί εδώ οι ρομαντικοί που διατηρούν αυτά τα λεωφορεία να δίνουν χαρά στα παιδιά μιας γενιάς που θα ανέβει έναν πιο δύσβατο ‘Γολγοθά’ απ’ αυτόν που ανεβήκαμε εμείς», έκανε κι έφυγε προς την πλευρά του Χάρη Λαζαρόπουλου, τον οποίο είχε δει μερικές ώρες πιο πριν στην εκπομπή της Φαίης Μαυραγάνη στο «Ε».

Λίγο πιο δίπλα, η φωτογράφος Ηλέκτρα Κατσίκη είδε το σκηνικό και το μυαλό της πήρε χίλιες στροφές. «Αυτό που σχολίασε ο κύριος θα γίνει το θέμα μου», είπε κι άρχισε να βγάζει πρόσωπα, γκριμάτσες, κινήσεις, χαμόγελα μέσα στα Παλιά Ελληνικά Λεωφορεία σε άσπρο – μαύρο. 

Οι αντιθέσεις στα γηρατειά και στα νειάτα είναι ένας αγώνας αναμέτρησης
της λαχτάρας με τη σοφία της υπομονής.
«Όποιος έχει προσέξει τα πρόσωπα της δεκαετίας του ’60 και του ’70, ας κάνει σύγκριση και στα σημερινά. Γιατί τα νειάτα, τα γηρατειά, το γέλιο, η ελπίδα αφήνουν πάντα τα ίδια ίχνη απέναντι στο φακό», υπογραμμίζει η Ηλέκτρα. Ένας είναι βέβαια ο κοινός παρονομαστής και λέγεται διαχρονική ελληνική ανθρωπιά, αν λάβει κανείς υπ' όψιν του τα δώρα που συγκεντρώθηκαν για τα παιδιά που φιλοξενούνται στα Παιδικά Χωριά SOS.

Απολαύστε τις φωτογραφίες που ακολουθούν… 

Δροσερά... "ξωτικά" υποδέχονται τον Άη Βασίλη στα Παλιά Ελληνικά Λεωφορεία.
Νειάτα, ομορφιά, σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης να πάνε όλα καλά στις παραστάσεις.
Και λέει ο φίλος μας εδώ: "Δεν πρόκειται να ξεχάσω ούτε λέξη. Κι αν το κάνω θα αυτοσχεδιάσω"...

Αντιθέσεις, εκφράσεις, συλλογισμοί...
Οι μικροί και οι μεγάλοι δίπλα - δίπλα με όμορφες εκφράσεις και συναισθήματα ζωγραφισμένα στα πρόσωπα.
Ο γνωστός σκηνοθέτης του Mega και καθηγητής της Tabula Rasa κ. Άρης Λυχναράς επί τω έργω.
Περνώντας τυχαία είδε την εκδήλωση. Παρακολούθησε την πρώτη παράσταση.
Σήκωσε τη μηχανή για να κρατήσει αυτές τις όμορφες στιγμές με το δικό του πρίσμα. 


Μέσα σε παλιό "πράσινο" πήραν θέσεις όχι για να πάνε στο Σύνταγμα ή στο Πέραμα
αλλά για να απολαύσουν τα μονόπρακτα των φοιτητών!
Η αφίσα του μακετίστα Γιώργου Αναστόπουλου έγινε ανάρπαστο κειμήλιο...
Η ηθοποιός κ. Φωτεινή Τσακίρη μέσα σε "κατοστάρι" Scania Vabis
απολαμβάνει τους καρπούς του διδασκαλικού κόπου της.

Ναι λοιπόν συνωστίσθηκαν. Όχι σε κάποια προκυμαία αλλά σε λεωφορείο
για να απολαύσουν τη γιορτή της "Tabula Rasa".
Διαβάστε ακόμα: 





Translate