Ikarus Στάγιερ Ελλάς: Από τον Πειραιά αργοπεθαίνει έξω από το Αγρίνιο...

Κάποτε ήταν στις δόξες του, όταν πρωτοπαραδόθηκε στην ΕΑΣ το 1984. Κυκλοφόρησε αρχικά στο Α/Σ Ελληνικού και μετά την ίδρυση της ΕΘΕΛ ανέβηκε στο Α/Σ Πειραιώς ως το τέλος της υπηρεσίας του.

Αφιερωμένο στους φίλους - εργαζόμενους στην ΕΘΕΛ

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Είναι στιγμές που "μυρίζομαι" τα παλιά λεωφορεία σε μεγάλη ακτίνα. Ο φίλος φωτορεπόρτερ κ. Γιώργος Διαμαντάκης έχει να το λέει. "Μα τι είναι αυτό με σένα; Συνέχεια τα παλιά λεωφορεία σκέφτεσαι;" μου λέει για να με πειράξει.

Κάνω μικρές παρενθέσεις στην καθημερινότητα. Για "ειδική αποστολή" βρέθηκα στην Αιτωλοακαρνανία και στη διασταύρωση της τρεχάλας με το άγχος, έκανα ένα διάλειμμα 15 λεπτών. Είδα έναν απόμαχο των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας, ένα Ikarus Στάγιερ Ελλάς της πρώην ΕΑΣ, ξεχασμένο, παρατημένο και κουρασμένο ν' αργοπεθαίνει σε έναν αγροτικό δρόμο στο Στράτο.

Δεν περίμενα να νοιώσω τόση χαρά που είδα ένα "πειραιώτικο λεωφορείο", ένα απ' αυτά που θεωρούσα κάποτε απρόσωπα. Ίσως γιατί είχα συνηθίσει την εικόνα τους όταν πηγαίναμε στην ΕΘΕΛ ή κυκλοφορούσαμε στον Πειραιά, ξαφνικά τα χάσαμε κι αυτός ο ατσούμπαλος όγκος τους μού είχε λείψει.

Το ξέρω θα βγουν τίποτε κολλημένοι και θα αρχίσουν τα σχόλια αλλά τι να κάνουμε, αυτό αισθάνομαι, αυτό πιστεύω, αυτό γράφω. Μπορεί το ΥΑΕ-2348 να πρωτοκυκλοφόρησε στο Α/Σ Ελληνικού ή να με μετέφερε κάποιες φορές από τις παλιές αφετηρίες του Θησείου προς τα Μεσόγεια όταν εκτελούσε δρομολόγια "304" και "305" προς τη Λούτσα.

Όμως, το θυμάμαι από τότε που ήρθε στο Α/Σ Πειραιά. Πότε το δούλευε ο συνταξιοδοτημένος παλιός λεωφορειούχος και μετά οδηγός της ΕΑΣ κ. Γιώργος Οικονόμου και πότε ο παλιός οδηγός του 5ου ΚΤΕΛ κ. Γιώργος Μπαφάκης. Με τα παλιά χρώματα ήταν ένα ωραίο κλασσικό Στάγιερ της ΕΑΣ με ξεκούραστο κινητήρα που έβγαζε "αέρα" κάτι βραδυνά δρομολόγια "845" προς Ελευσίνα.

Μια φορά, ο κυρ Γιώργος είχε πάρει μεσημεριανό δρομολόγιο από τις σχολές του Εμπορικού Ναυτικού. Οι πιτσιρικάδες είχαν πειράξει το πλαστικό καπάκι στις πίσω πόρτες και αποτέλεσμα να πέσει και να σπάσει. Η στεναχώρια του Κρητικού ήταν απερίγραπτη. Μέχρι που πήγε μαζί με τον "μουστάκια" από το αμαξοποιείο κι έβγαλαν τρία καπάκια πορτών από ένα αποσυρόμενο Ikarus ΟΖ του Βοτανικού που βρισκόταν απέναντι, στο οικόπεδο του Αγίου Χριστόφορου.

Άλλαξαν τα καπάκια και στις τρεις πόρτες για να είναι ομοιόμαρφα, αφού τα έπλυναν και τα καθάρισαν. Είχαν αφήσει πάνω και τα παλιά ταμπελάκια. Μόλις μπήκα στο λεωφορείο και τα είδα, πήγα 15 χρόνια πίσω ενθυμούμενος την ιστορία αυτή. Πότε πέρασαν!

Πριν αποσυρθούν τα τελευταία Ikarus από τον Πειραιά, αυτό το είχαν ξεχωρίσει από την ΠΕΒ γιατί ήταν περιποιημένο. Γι' αυτό και το σένιαραν για να το παραχωρήσουν ως δωρεά. Διότι τότε λεφτά υπήρχαν και κάθε δήμαρχος ή κάθε βουλευτής στην πλάτη του Δημοσίου έκανε "αγαθοεργίες" και "κοινωνικό έργο".
Ιδού το "κοινωνικό έργο". Αργοπεθαίνει στο χωράφι ενώ θα μπορούσε να λειτουργεί επιβοηθητικά για μαθητές ή για ειδικά δρομολόγια. Εμ, δε...
Όσον αφορά στον παλιόφιλο, τον κυρ Γιώργο, πρόλαβε να πάρει σύνταξη λίγο καιρό αφ' ότου το Α/Σ Πειραιώς γέμισε με Iribus. Αυτόν τον καιρό είναι στο νησί του, ετοιμάζεται να βγάλει τσικουδιά και σίγουρα όταν θα ακούσει την κατάληξη του λεωφορείου που δούλευε θα συγκινηθεί σαν παιδί, όπως τότε που του είπα ότι περισώσαμε ένα Scania Vabis Ταγκαλάκη του 5ου ΚΤΕΛ, το 232.

 



Παραχωρήθηκε στον Δήμο Στράτου από την ΕΘΕΛ, όπως και δίπλα ένα απορριμματοφόρο του Δήμου Αθηναίων. Αντί να τα συντηρήσουν οι ευεργετηθέντες, τα παράτησαν στη φθορά, στο χρόνο, στις καιρικές συνθήκες και στους περίεργους που τα διαλύουν...

Ο οπίσθιος ανεμοθώρακας γράφει ένα από τα τελευταία δρομολόγιά του στον Πειραιά, τη διαδρομή "814 / Πειραιά - Σχιστό". Ήταν το ΥΑΕ - 2348 και λίγο πριν μετακινηθεί από τις ενεργές υπηρεσίες, το οδηγούσε ο κ. Γιώργος Μπαφάκης.

Ο αυτοκόλλητος ανεμοθώρακας της ΕΘΕΛ με τον αριθμό 271 που υποτίθεται ότι είχε το συγκεκριμένο Στάγιερ. Παλαιότερα ήταν το 3/158.

Κι όμως, το τελευταίο του δρομολόγιο φαίνεται ακόμα. Πήγε "846 / Πειραιά - Νεάπολη Α", μετά έμεινε στο Α/Σ Πειραιώς, επισκευάσθηκε από την ΠΕΒ κι έφυγε για την Αιτωλοακαρνανία όπου αργοπεθαίνει.
Να πού πήγαν τζάμπα λεφτά από την ΕΘΕΛ. Αν ο δήμαρχος τα έβαζε από την τσέπη του θα ρίμαζε έτσι το Στάγιερ;

Τελευταίο στιγμιότυπο πριν από την επιστροφή στην καθημερινότητα. Ίσως είναι η τελευταία φορά που δίνει κανείς τόση προσοχή σ' αυτό το εγκαταλελειμμένο Στάγιερ. Θα το κρατήσoυμε ζωντανό όμως σαν ανάμνηση χάρη σ' αυτές τις φωτογραφίες και σ' αυτήν την ανάρτηση...