Οδηγέ! Στάση, παρακαλώ!

Νοσταλγικά ταξίδια και παγνίδια του φακού
 με πρωταγωνιστές τα παλιά ελληνικά λεωφορεία...

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τέντες,

επαγγελματίας φωτογράφος

Δεν ξέρω πώς ακριβώς εξηγείται το ενδιαφέρον μου για παρατημένα λεωφορεία σαν φωτογράφος.



Παλιά λεωφορεία "Leyland" της ΑΣΠΑ.



Μια απλή εξήγηση είναι πως μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη χωρίς να έχουμε αυτοκίνητο στην οικογένεια.

Με φέρνω στο νου πιτσιρίκι να περιμένω με την μάνα μου το λεωφορείο για να πάμε στο κέντρο της πόλης. Αυτή η μετάβαση είχε πάντοτε ενδιαφέρων για μένα.

Μικρός όπως ήμουν, μάλλον εντυπωσιαζόμουν από το μέγεθος του οχήματος.

Θυμάμαι ακόμη το μπλε όχημα με τον αριθμό 1 στην κορυφή του, να έρχεται νωχελικά προς το μέρος μας και να σταματά. Ανοίγοντας τις πόρτες του με ένα θόρυβο που ακόμη αντηχεί στ΄ αυτιά μου.

Μεγάλος πια όταν τα συναντώ παρατημένα, έχοντας εκτελέσει το καθήκον τους στο ακέραιο.

Αισθάνομαι πως πρέπει να αποτυπώσω κάτι από την ιστορία που διηγούνται, ακόμη και τώρα στη μοναξιά τους. Νομίζω πως είναι κομμάτι ιστορίας για όλους εμάς που τα «προλάβαμε».

Και δεν σας κρύβω πως προς στιγμήν ξαναγίνομαι μικρός, και ξαναβλέπω το όχημα πιστό στο δρομολόγιο κι εμένα μέσα να χαζεύω τον οδηγό.

Είναι σαν να ξαναζώ μέσα τους τα παιδικά μου χρόνια κι αυτό με ευχαριστεί και ίσως και ‘κείνα ευχαριστιούνται λίγο αυτές τις επισκέψεις, ποιος ξέρει;

Ο κ. Π. Τέντες είναι επαγγελματίας φωτογράφος. Με την άδεια του αναδημοσιεύουμε μερικές από τις φωτογραφίες του… Σε ένα από τα επόμενα τεύχη του περιοδικού “Car & Truck” θα φιλοξενηθεί συνέντευξη του κ. Τέντε κι άλλα δείγματα από το πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο του.