Το φθινόπωρο μπήκε για τα καλά με
ψιλοβρόχια στην Αρκαδία. Σάββατο πρωί ανέβηκα στο Λύκαιο όρος, για να
συλλέξω καρπούς.
Ένα πανέμορφο βουνό, με αμπέλια απεριποίητα εδώ και
χρόνια, που όμως συνεχίζουν να καρπίζουν και να βγάζουν το σταφύλι με
τις μικρές ροζ ρόγες, που μ' αυτό έφτιαχναν παλιά το "φλέρι", το
μυρωδάτο ροζέ κρασί, που το έβαζαν στο μπουκάλι και το κατέβαζαν στο
πηγάδι για να διατηρείται δροσερό στα υπαίθρια γλέντια.
Έχει αχλαδιές,
με μικρά χρυσαφιά αχλάδια, αγριομηλιές, βατομουριές, τσαμπουρνιές (το
δέντρο που βγάζει τα μύρτιλλα) και μουρτζιές (φραγκοστάφυλα). Τις
μουρτζιές τις μάζευαν και τις έδιναν στα παιδάκια για καραμέλες. Όσο
πηγαίνουμε προς τα πάνω, τόσο πυκνώνουν τα ρύκια, που αυτή την εποχή
ανθίζουν και οι κουμαριές.
Τα άγρια χόρτα έχουν αρχίσει και βγαίνουν. Μάζεψα τα πρώτα τρυφερά
λάπατα που γίνονται σπανακόρυζο και πίτα. Μου αρέσουν πολύ γιατί είναι
νόστιμα και ξυνίζουν κιόλας.
Κι' εκεί καθώς μάζευα χόρτα, στη μέση του πουθενά, στο χωράφι, είδα ένα
εγκαταλελειμμένο λεωφορείο. Ένα λεωφορείο των αρχών του '60 που έκανε
δρομολόγια στα χωριά και κατέβαζε τους αγρότες με τα καλάθια τους στη
Μεγαλόπολη για το παζάρι της Παρασκευής.
Στο λεωφορείο ο κισσός και οι
κληματαριές έχουν αρχίσει να αναρριχώνται.
Το φωτογράφισα για να σας το δείξω.
ΠΗΓΗ: Τροφοσυλλέκτης
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2012)
