12/01/14

Ένα παιδικό στοίχημα που έγινε… συλλογή!

Η συλλογή λεωφορείων ελληνικής κατασκευής των Χ. και Β. Λαζαρόπουλου και η ανάγκη ίδρυσης του Εθνικού Μουσείου Μεταφορών


Μπροστά σε Volvo Σαρακάκη υπερμείζονος του 3ου ΚΤΕΛ
που δούλεψε στη Χαλκίδα, μετά την απόσυρσή του...



Η διάσωση ιστορικών λεωφορείων ελληνικής κατασκευής από τον Χάρη και τον Βαγγέλη Λαζαρόπουλο άρχισε σαν χόμπυ συναισθηματικής υφής.

Θέλαμε να αγοράσουμε και να ανακατασκευάσουμε ένα παλιό αστικό λεωφορείο Scania Vabis με αμάξωμα που κατασκευάσθηκε από τον Ελευθέριο Ελευθεριάδη τιμής ένεκεν για τη μητέρα μας, τη Διονυσία Αργυράκη - Λαζαροπούλου. Η οικογένεια Αργυράκη διέθετε λεωφορεία στον Πειραιά από τη δεκαετία του ’30.

Στο ανακατασκευαζόμενο 4/23 Scania Vabis Βλαβιανού.
Μετά τον πόλεμο κυκλοφόρησαν δύο «χασανιώτικα» ένα Bedford κι ένα Dodge πάλι με αμαξώματα που κατασκευάσθηκαν το 1948 από τον Ελευθεριάδη πάνω σε σασσί συμμαχικών καμιονιών.

Ονομάστηκαν «χασανιώτικα» διότι μετά τον πόλεμο όλα τα στρατιωτικά καμιόνια είχαν συγκεντρωθεί στο κτήμα του Χασάν – πασά, το σημερινό παλιό αεροδρόμιο Ελληνικού. 

Δέκα χρόνια αργότερα, στη μεγάλη αντικατάσταση του 1958 κυκλοφόρησαν ένα Scania με αμάξωμα Ελευθεριάδη κι ένα Mercedes με αμάξωμα Βιαμάξ για τις γραμμές του 3ου ΚΤΕΛ Αθηνών.

Παρότι ήμασταν πολύ μικροί στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν αποσύρθηκαν τα λεωφορεία, τα θυμόμασταν και κρατήσαμε τις συζητήσεις στην οικογένεια. Έτσι, σαν παιδιά σκεφθήκαμε ότι θα κάνουμε δώρο στη μητέρα μας ένα παλιό λεωφορείο, χάρη στο οποίο θα θυμόταν τα νειάτα της και τις μονοήμερες εκδρομές που μας διηγούταν για τη δεκαετία του ’60.
Στη θέση του εισπράκτορα στο 6/23,
Scania Ρεντούμη υπερμείζονος.

Στην πορεία κάποιοι φίλοι μας έλεγαν για παλιά λεωφορεία που βρίσκονταν διάσπαρτα από εδώ κι εκεί. Έτσι αγοράσαμε ένα ακόμα, μετά άλλο και ούτω καθεξής.

Τι κάνουμε σήμερα

Σήμερα διαθέτουμε ένα μικρό στόλο αστικών και υπεραστικών μουσειακών λεωφορείων που κατασκευάσθηκαν στην Ελλάδα από το 1957 ως το 1981. Έχουμε επισκευάσει τέσσερα οχήματα και παρά την οικονομική κρίση, θα συνεχίσουμε. Μας δίνει δύναμη η αγάπη ανθρώπων που γνώρισαν την προσπάθειά μας είτε από τα ΜΜΕ, είτε από το ιστολόγιο busoldtimers.blogspot.com στο οποίο αναφέρουμε μεταξύ άλλων τι κάνουμε.

Πρόσωπα της Τέχνης όπως ο Θοδωρής Αθερίδης, η Καριοφυλλιά Καραμπέτη, ο Γιάννης Παπαθανάσης, συνάδελφοι δημοσιογράφοι και πολλοί άλλοι υποστηρίζουν τις προσπάθειές μας ακόμα και με την παρουσία τους ή με την εμφάνιση λεωφορείων σε διαφημιστικά και παραγωγές ώστε η παρουσία τους να παραμείνει ζωντανή στο κοινωνικό υποσυνείδητο.

Scania Vabis BF76 εν κινήσει...
Σας αναφέρω χαρακτηριστικά ότι ο σκηνοθέτης κ. Μιχαήλ Μαρμαρινός στήριξε το καλοκαίρι του 2010 την είσοδο του θιάσου στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, στα Αισχύλεια και στο θέατρο Πέτρας στην εμφάνιση ένος υπεραστικού λεωφορείου του 1962. Ήταν ένα από τα μυστικά που συνετέλεσαν στην επιτυχία της τραγωδίας «Ηρακλής μαινόμενος» του Ευριπίδη, από τον εκλεκτό θίασο του Εθνικού Θεάτρου.

Αναγκαίο το Εθνικό Μουσείο Μεταφορών

Από τον Σεπτέμβριο του 2000 έχουμε τη χαρά και την τιμή να συνεργαζόμαστε σε επίπεδο φιλοξενίας και φύλαξης από την ΕΘΕΛ. Πρόσωπα που πέρασαν από υψηλές θέσεις στη διοίκηση είτε του ΟΑΣΑ, είτε της ΕΘΕΛ έδειξαν ενδιαφέρον για το χόμπυ μας ως ένα σημαντικό εθελοντικό έργο για την διάσωση της νεώτερης βιομηχανικής κληρονομιάς που σχετίζεται με τις συγκοινωνίες.

Από τη συνεργασία αυτή ενισχύθηκε η ιδέα για την ίδρυση Εθνικού Μουσείου Μεταφορών (Ε.Μ.ΜΕ.) πριν από μερικά χρόνια. Δύο καθηγητές του Πολυτεχνείου, ο τότε γενικός γραμματέας Μεταφορών και σημερινός πρύτανης του ΕΜΠ κ. Σίμος Σιμόπουλος, όσο και ο καθηγητής του τμήματος Συγκοινωνιακής Υποδομής κ. Δημήτρης Τσαμπούλας άκουσαν τις προτάσεις αλλά και όσα είδαμε στο εξωτερικό.
Το αγαπημένο Mercedes O315 Βιαμάξ, 3/97,
ο κινητήρας του οποίου δούλευε σαν να
μη σταμάτησε ποτέ...

Στο πλαίσιο επαγγελματικών επαφών επισκεφθήκαμε τις εγκαταστάσεις της Volvo στο Γκέτεμποργκ, πήγαμε στις εγκαταστάσεις παραγωγής και στο μουσείο της Evobus στο Μανχάιμ, ξεναγηθήκαμε στο μουσείο της Mercedes στη Στουτγάρδη, ενημερωθήκαμε από την Arriva για το αποκαλούμενο κίνημα των “Oldtimers” στην Ευρώπη. Όλη αυτή η γνώση θα μπορούσε να αποτελέσει τη μαγιά για να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα μουσείο Μεταφορών που θα έχει εθνικό χαρακτήρα.

Υπήρξαν ιδέες όπως το κτήμα του πρώην 5ου ΚΤΕΛ στον Πειραιά το οποίο αποτέλεσε αρχιτεκτονικό «κόσμημα» της δεκαετίας του ’50, το παλιό αμαξοστάσιο των τράμ στον Κεραμεικό ή το παλιό σιδηροδρομικό εργοστάσιο του ΟΣΕ στη Λεύκα Π. Κοκκινιάς θα μπορούσαν να αποτελέσουν έδρα του Μουσείου.

Το παλιό σιδηροδρομικό μουσείο διαθέτει υποδομές από τη δεκαετία του 1860 και θα μπορούσε να συνδυαστεί και με σιδηροδρομικά εκθέματα, την εγκατάσταση συνεδριακού
Ανακατασκευασμένο το 6/23...
κέντρου και εργαστηρίων για τμήματα του ΕΜΠ, καθώς και τη δημιουργία ενός «αμαξοποιείου» με εργαλεία και μηχανήματα εποχής στο οποίο θα γίνεται η συντήρηση των μουσειακών οχημάτων αλλά και θα υπάρχει το δικαίωμα μαθητείας φοιτητών.

Όλα αυτά φυσικά θα πρέπει να γίνουν με αυστηρά κριτήρια και σκοπό τη διάσωση κειμηλίων της νεώτερης βιομηχανικής κληρονομίας. 

Διαβάστε επίσης: 


0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου





Translate